W tym roku przypada 70. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. Nic więc dziwnego, iż książek dot. tego zrywu powstaje, ewentualnie jest wznawianych całkiem sporo. Książka autorstwa profesora Drozdowskiego zdecydowanie wyróżnia się na ich tle. Podzielona jest wyraźnie na dwie części. W pierwszej części autor kladzie nacisk przede wszystkim na ukazanie powstania poprzez pryzmat ludności cywilnej. Profesor prezentuje sytuację cywilów, ich poglądy, życie, sposoby na walkę z koszmarną codziennością, sposoby na przetrwanie, ale przede wszystkim czyni nas świadkami dramatu cywilnych warszawiaków, a za sprawą rozgrywających się obok nich walk, także dramatu powstańców. Opisy ty bardziej poruszają, iż wiemy co za kilkanaście, kilka dni się stanie, jaki będzie koniec walk.Czytamy także o exodusie ludności, o jej wypędzaniu, o rzeziach, sytuacji jeńców, działaniach Polaków za granicą.
Dużo uwagi historyk poświęca cywilnym władzom administracyjnym stolicy, władzom powstańczym oraz usiłuje znaleźć odpowiedź na wiele pytań m.in. co kierowało cywilami, którzy stali się powstańcami, ale także odwrotnie - tymi, którzy nie przyłączyli się do walk nawet w najmniejszym stopniu. Co istotne, profesor Drozdowski nie opowiada się po żadnej ze stron, żadnej nie chwali, ani nie potępia. Ot daje nam bezstronne świadectwo i źródło rodzące kolejne pytania.
W I części poruszona jest także rola kościoła w walkach powstańczych, stosunek Żydów do powstania, porównanie powstania warszawskiego z tym w getcie warszawskim z 1943 roku, rola samorządów i partii politycznych, jak chociażby SN, SP, PPR, PPS-WRN, Stronnictwa Ludowego ROCH. Część I książki, to moim zdaniem taki swoisty testament Powstania Warszawskiego.
Cenną sprawą jest fakt, iż całość materiału oparta jest na wspomnieniach ludności cywilnej, która w okresie powstania żyła w stolicy, na dokumentach, na zdjęciach, na strzępkach wiadomości.
Dodatkowym plusem są liczne zdjęcia.Część druga jest odmienna od pierwszej, chociaż de facto obie dotyczą tego samego, Powstania Warszawskiego. W tej części książki mamy ukazany aspekt psychologiczny i międzynarodowy.
Chodzi tu o ukazanie Powstania poprzez pryzmat władz polskich na emigracji, ukazanie polskiej dyplomacji i jej poczynań w tym okresie, różnych wewnętrznych walk z tym związanych i ich efektu, konflikty pomiędzy premierem Rządu Polskiego a Naczelnym Wodzem.
Taką wisienka na tym torcie jest opis osoby i rozterek generała Tadeusza Bora Komorowskiego, którego dręczyły rozmaite rozterki, wahania, a którego postawa bywa do dziś dnia krytykowana.
Postanie sierpniowe 1944, to książka wyjątkowa, doskonale dopracowana pod względem merytorycznym, arcyciekawie przystępne napisana i z wielkim sercem i człowieczeństwem na kartach. Niezwykle ważna i potrzebna książka.

W tym roku przypada 70. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. Nic więc dziwnego, iż książek dot. tego zrywu powstaje, ewentualnie jest wznawianych całkiem sporo. Książka autorstwa profesora Drozdowskiego zdecydowanie wyróżnia się na ich tle. Podzielona jest wyraźnie na dwie części. W pierwszej części autor kladzie nacisk przede wszystkim na ukazanie powstania poprzez...