Najciekawsze były moim zdaniem analizy zachowań czołowych polityków rządu londyńskiego podczas Powstania (Raczyńskiego, Mikołajczyka, Sosnkowskiego).

Doceniam też wyeksponowanie informacji o ludności cywilnej, ale myślę, że przedstawienie ich mogłoby być bardziej usystematyzowane. W niektórych momentach zabrakło liczb - np. ilości wydawanych podczas Powstania gazet. Negatywnie odebrałam też to, że informacja o bohaterskich pracownikach elektrowni (i wielkim sukcesie, jakim było utrzymanie jej pracy przez 4 tygodnie) pojawiła się dopiero pod koniec książki. W szerszym kontekście daje się zauważyć fakt, że książka ta jest zbiorem esejów z wielu lat, przez co czasem w kolejnych artykułach pojawiają się te same cytaty, wyciągi z dokumentów czy toki myślowe. Z jednej strony ma to pozytywny skutek - utrwalenie wiadomości w pamięci czytającego, z drugiej przynosi pewne zirytowanie.

Za to wymienienie przyczyn i okoliczności wybuchu Powstania, przedstawienie strat urbanistycznych w procentach, charakterystyka poszczególnych dzielnic Warszawy, postawa papieża i opinii światowej, skrót z książki pt. "Warsaw concerto", czyli przegląd poezji i pieśni powstańczych (zarówno tych najważniejszych jak i najbliższych Drozdowskiemu) - jakość pierwsza klasa.

Najciekawsze były moim zdaniem analizy zachowań czołowych polityków rządu londyńskiego podczas Powstania (Raczyńskiego, Mikołajczyka, Sosnkowskiego).

Doceniam też wyeksponowanie informacji o ludności cywilnej, ale myślę, że przedstawienie ich mogłoby być bardziej usystematyzowane. W niektórych momentach zabrakło liczb - np. ilości wydawanych podczas Powstania gazet....

W tym roku przypada 70. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. Nic więc dziwnego, iż książek dot. tego zrywu powstaje, ewentualnie jest wznawianych całkiem sporo. Książka autorstwa profesora Drozdowskiego zdecydowanie wyróżnia się na ich tle. Podzielona jest wyraźnie na dwie części. W pierwszej części autor kladzie nacisk przede wszystkim na ukazanie powstania poprzez pryzmat ludności cywilnej. Profesor prezentuje sytuację cywilów, ich poglądy, życie, sposoby na walkę z koszmarną codziennością, sposoby na przetrwanie, ale przede wszystkim czyni nas świadkami dramatu cywilnych warszawiaków, a za sprawą rozgrywających się obok nich walk, także dramatu powstańców. Opisy ty bardziej poruszają, iż wiemy co za kilkanaście, kilka dni się stanie, jaki będzie koniec walk.Czytamy także o exodusie ludności, o jej wypędzaniu, o rzeziach, sytuacji jeńców, działaniach Polaków za granicą.
Dużo uwagi historyk poświęca cywilnym władzom administracyjnym stolicy, władzom powstańczym oraz usiłuje znaleźć odpowiedź na wiele pytań m.in. co kierowało cywilami, którzy stali się powstańcami, ale także odwrotnie - tymi, którzy nie przyłączyli się do walk nawet w najmniejszym stopniu. Co istotne, profesor Drozdowski nie opowiada się po żadnej ze stron, żadnej nie chwali, ani nie potępia. Ot daje nam bezstronne świadectwo i źródło rodzące kolejne pytania.
W I części poruszona jest także rola kościoła w walkach powstańczych, stosunek Żydów do powstania, porównanie powstania warszawskiego z tym w getcie warszawskim z 1943 roku, rola samorządów i partii politycznych, jak chociażby SN, SP, PPR, PPS-WRN, Stronnictwa Ludowego ROCH. Część I książki, to moim zdaniem taki swoisty testament Powstania Warszawskiego.
Cenną sprawą jest fakt, iż całość materiału oparta jest na wspomnieniach ludności cywilnej, która w okresie powstania żyła w stolicy, na dokumentach, na zdjęciach, na strzępkach wiadomości.
Dodatkowym plusem są liczne zdjęcia.Część druga jest odmienna od pierwszej, chociaż de facto obie dotyczą tego samego, Powstania Warszawskiego. W tej części książki mamy ukazany aspekt psychologiczny i międzynarodowy.
Chodzi tu o ukazanie Powstania poprzez pryzmat władz polskich na emigracji, ukazanie polskiej dyplomacji i jej poczynań w tym okresie, różnych wewnętrznych walk z tym związanych i ich efektu, konflikty pomiędzy premierem Rządu Polskiego a Naczelnym Wodzem.
Taką wisienka na tym torcie jest opis osoby i rozterek generała Tadeusza Bora Komorowskiego, którego dręczyły rozmaite rozterki, wahania, a którego postawa bywa do dziś dnia krytykowana.
Postanie sierpniowe 1944, to książka wyjątkowa, doskonale dopracowana pod względem merytorycznym, arcyciekawie przystępne napisana i z wielkim sercem i człowieczeństwem na kartach. Niezwykle ważna i potrzebna książka.

W tym roku przypada 70. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. Nic więc dziwnego, iż książek dot. tego zrywu powstaje, ewentualnie jest wznawianych całkiem sporo. Książka autorstwa profesora Drozdowskiego zdecydowanie wyróżnia się na ich tle. Podzielona jest wyraźnie na dwie części. W pierwszej części autor kladzie nacisk przede wszystkim na ukazanie powstania poprzez...

„Powstanie sierpniowe 1944” Mariana, Marka Drozdowskiego to kolejna pozycja wpisująca się w okrągłą siedemdziesiątą rocznice wybuchu tego wielkiego narodowego zrywu, będąca zarazem częścią znakomitego historycznego cyklu (zatytułowanego „Polskie powstania narodowe”) ukazującego się nakładem Wydawnictwa „Rytm”.

Mamy tu przed sobą kilkanaście naprawdę niezwykle interesujących polityczno –historycznych studiów i szkiców, dotykających tego jednego z najważniejszych dla nas wydarzeń minionego wieku, które w tej formie i w kontekście tego jak postrzegamy samo powstanie warszawskie poruszane są dość rzadko. To analityczne i wielotorowe spojrzenie na ten heroiczny czyn (jego genezę, przebieg i niestety tragiczny finał) i szereg ważnych politycznych, militarnych, społecznych i typowo ludzkich (indywidualnych) zagadnień i wątków, które go określają, zarówno w wymiarze krajowym jak i tym toczonym na arenie międzynarodowej.

Autor dzieli swoja publikacje na dwie wyraźne zarysowane części.

Cześć pierwsza. Skupia się nie tyle na aspekcie wojskowym czy wojennym przedstawionych zbrojnych zmagań (choć naturalnie nie da się od niego uciec) lecz cywilnym, dotyczącym zarówno ludności stolicy jak i urzędujących ówczesnych władz. Opisuje min: funkcjonowanie lokalnych samorządów, powstańczej administracji czy działalność dziś już zupełnie zapomnianego i nieznanego bliżej Marcelego Porowskiego – Prezydenta powstańczej Warszawy i Delegata Rządu m.st. Warszawy. Dotyczy licznych i ważnych powstaniowych i przedpowstaniowych problemów i zjawisk wśród których odnajdziemy przejawy życia religijnego w okupowanym mieście, rolę Kościoła Katolickiego, tragizm i zmieniające się postawy (wraz z rozwojem walk) miejscowej ludności, udział poszczególnych partii politycznych (SN, SP, PPR, PPS-WRN, Stronnictwa Ludowego „ROCH” i innych),działalność Polskiego Czerwonego Krzyża, rolę w życiu stolicy ludności pochodzenia żydowskiego, organizowaną naprędce pomoc zagraniczna w dla mieszkańców i żołnierzy Armii Krajowej i wiele innych kwestii.

Cześć druga. Pokazuje nam międzynarodowy wymiar tego zagadnienia, ukazany poprzez pryzmat znanych postaci i osobistości życia emigracyjnych, skomplikowanych relacji we władzach Rządu Londyńskiego i jego aparacie wykonawczym. Tego, jak układały się kręte ścieżki polskiej (i nie tylko polskiej) dyplomacji, co legło u podstaw politycznych rozbieżności, wewnątrz – obozowych tarć i rozłamów. Walk o władze, wpływy i osobistą personalną niechęć, które z czasem stały się elementami łamiącymi funkcjonujący w obiegowej opinii monolityczny obraz pozostających na obczyźnie polskich elit (zwłaszcza jeśli chodzi o opisane tu konflikty: miedzy premierem Rządu Polskiego a Naczelnym Wodzem, w łonie generalicji i korpusie oficerskim, organach prasowych i opiniotwórczych, miedzy przedstawicielami głównych pozostających na uchodźstwie partii politycznych w ramach odmiennej wizji dotyczących naszej przyszłości i miejsca w tworzącym się europejskim układzie sił).

Owa rozdzielność, pozwala nam na pełniejszy, bardziej wnikliwy i co istotne oglądany z różnych (nieraz odległych) perspektyw obraz Powstania Warszawskiego, jego wielkiego heroizmu i zarazem przerażającego dramatu.

Pojawia się w tej publikacji również bardzo ciekawy (i często dyskutowany po dziś dzień) wątek dotyczący gen. Tadeusza Bora Komorowskiego, oraz dręczących go dylematów i wątpliwości, związanych zarówno z sama decyzją o wybuchu powstania oraz licznymi trudnymi i dramatycznymi rozkazami które musiał podjąć w trakcie jego trwania.
Książka Mariana, Marka Drozdowskiego „Powstanie sierpniowe 1944” to kolejna niesłychanie ważna i potrzebna lektura opisująca i przybliżającą nam ten jeden z najważniejszych fragmentów naszej historii najnowszej rozpatrywany w różnych jego aspektach. Polecam!!!

„Powstanie sierpniowe 1944” Mariana, Marka Drozdowskiego to kolejna pozycja wpisująca się w okrągłą siedemdziesiątą rocznice wybuchu tego wielkiego narodowego zrywu, będąca zarazem częścią znakomitego historycznego cyklu (zatytułowanego „Polskie powstania narodowe”) ukazującego się nakładem Wydawnictwa „Rytm”.

Mamy tu przed sobą kilkanaście naprawdę niezwykle...