Personalistyczna bezmięsna zupa z akademickich suchych wiórów.

„Oczywiście należy zawsze pamiętać o tym, że dokonane tutaj rozróżnienia mają na celu lepsze zrozumienie istoty pedagogii osoby. Mogą one wydawać się sztuczne i czysto akademickie”.
- Mogą wydawać się? One takie są.

Bardzo dużo górnolotnych haseł i niemal żadnych konkretów.
Wszystko abstrakcyjne i wyidealizowane. Sokratesa podaje się za przykład wychowawcy (i słusznie), bo pomagał wydobywać prawdę z człowieka, ale przemilczano, że wpierw taką prawdę trzeba w sobie posiadać i nie każdy nadawał się na ucznia/przyjaciela.

Zaczyna się od definicji pedagogi i pedagogiki (z pominięciem pierwotnego znaczeniu pedagoga, jako odprowadzacza i odstręczacza pedofilów), oraz wykuwającego się w historii filozofii pojęcia osoby (zahaczając przy tym o człowieka i «niezbywalną» godność). Później, niestety ze sporym uszczerbkiem dla przeciętnego czytelnika, zajmująca dużą część nużąca arystotelesowsko-tomistyczna żonglerka substancją, formą, materią, istotą, istnieniem, aktem i możnością. Dalej dużo powtarzających po sobie fragmentów różnych personalistów w temacie pedagogiki.

Lepsze było „Homo capax Dei”, choć tam również zamiast konkretów była duża liczba różnych propozycji dalszych poszukiwań.

Zacząłem kolejną pozycję pana Chrosta (Antropologia pedagogiczna) i wygląda na to, że wszystkie jego książki są w zasadzie o tym samym, ale obracanym przez różne przypadki. Proszę się nie obrazić, ale ktoś tu chyba tylko nabija sobie punkty naukowe kolejnymi publikacjami.

----------------------------------

„Miłość jest decyzją. Istotą miłości jest rozważne decydowanie i konkretne działanie. Kochać to znaczy podjąć decyzję, by troszczyć się o prawdziwe dobro osoby. Kochać to być obecnym w życiu innego człowieka tak, by łatwiej mu było stawać się najpiękniejszą wersją samego siebie. Kochać to pomagać człowiekowi wzrastać. Miłość w swej istocie jest troską o los drugiego człowieka, a nie romantycznym szukaniem dobrego nastroju”.

Personalistyczna bezmięsna zupa z akademickich suchych wiórów.

„Oczywiście należy zawsze pamiętać o tym, że dokonane tutaj rozróżnienia mają na celu lepsze zrozumienie istoty pedagogii osoby. Mogą one wydawać się sztuczne i czysto akademickie”.
- Mogą wydawać się? One takie są.

Bardzo dużo górnolotnych haseł i niemal żadnych konkretów.
Wszystko abstrakcyjne i...