Mam nieodparte wrażenie, że covid zniszczył ludziom życie dokumentnie, a jeśli nie zniszczył, to popchnął do działań, z których efektami musimy się dziś mierzyć (z notki o Alex Sand wynika, że tak właśnie było w jej przypadku). Ja musiałem, wróć - chciałem, zmierzyć się z "Panem Strachu" w ramach Book Tour "Czytam dla przyjemności".
Jak było? Jeśli patrzeć li tylko na fakt przeczytania powieści, to zdecydowanie wygrałem. Gorzej z autorką, bo odkładając na stolik przeczytaną książkę, dopatrzyłem się, że to tom 1. Czy domyślałem się tego wcześniej? No nie mogę nic więcej powiedzieć. W każdym bądź razie Alex Sand przegrała i tyle, bo po kolejną/kolejne części nie sięgnę.
A powodów jest kilka. Może po prostu za stary jestem? Może to nie mój język? Może nie moja wrażliwość? I znowu plus dla mnie, bo szukam winy w sobie, co sensu nie ma żadnego.
Trzy rzeczy zatem powiem. Jeśli ktoś szuka erotyku, czy wręcz historii ocierającej się o porno, znajdzie wiele całkiem fajnych książek. Jeśli ktoś chce się przestraszyć, jeśli ktoś chce się naprawdę bać, w zupełności wystarczy mu "Milczenie owiec", a z wątkiem "chirurgicznym" niech to będą "Białe kości" mistrza Mastertona. Tę ostatnią książkę Pani Alex szczególnie polecam. Na koniec zastanawiam się nad polityką wydawnictw. Nad kalkulacją co się sprzeda, a co nie. Nad kalkulacją, co dobre, a co złe. Bo jest tyle naprawdę dobrych historii, które się nie przebiły.

Mam nieodparte wrażenie, że covid zniszczył ludziom życie dokumentnie, a jeśli nie zniszczył, to popchnął do działań, z których efektami musimy się dziś mierzyć (z notki o Alex Sand wynika, że tak właśnie było w jej przypadku). Ja musiałem, wróć - chciałem, zmierzyć się z "Panem Strachu" w ramach Book Tour "Czytam dla przyjemności".
Jak było? Jeśli patrzeć li tylko na fakt...