"Pamiętnik księżniczki" jest plasterkiem na moją trzydziestoletnią, zmęczona dorosłością duszę. To swoista terapia młodością, dzięki której przypominam sobie czasy, gdy jako nastolatka zaczytywałam się w książkach Meg Cabot! Lubię takie powroty do bohaterów, którzy towarzyszyli mi lata temu, a Mia i jej bliscy są synonimem bezpieczeństwa, śmiechu i beztroskich chwil.
Amelia Mignonette Grimaldi Thermopolis Renaldo ma 14 lat, niedawno dowiedziała się, że jest następczynią tronu małego europejskiego księstwa, ma kota o imieniu Gruby Louie, problemy z samooceną, podkochuje się w bracie najlepszej przyjaciółki, a do tego okazało się, że jej mama zaszła w ciążę z nauczycielem, znienawidzonej przez księżniczkę, matematyki! Nie tak wyobrażała sobie trudy dorastania, ale będąc szczera - ja też nie. Pomimo niecodziennej sytuacji, Mia próbuje sobie jakoś radzić, z naciskiem na próbuje...
Drugi tom "Pamiętnika księżniczki" to pełna humoru i nastoletnich kryzysów powieść, przy której wielokrotnie zaśmiałam się pod nosem. Choć kilka tematów mogło się zestarzeć nie w taki sposób, jak powinno, to jako przedstawicielka pokolenia, które szalało za tą historią, ponownie świetnie się bawiłam. To doskonale połączenie satyry społecznej z dawką rubasznego, przerysowanego humoru, gdzie absurdalne sytuacje są na porządku dziennym.
Meg Cabot wciągnęła mnie w świat młodej księżniczki, której życie nie jest bajkowe, ale pełne zwykłych i niezwykłych przygód. Mia jest bardzo sympatyczną dziewczyną, z którą łatwo się utożsamiać (ba! Sama chciałam księżniczką!), zwłaszcza w kontekście jej niepewności i prób radzenia sobie z nowo odkrytymi obowiązkami oraz typowymi dla wieku nastoletniego problemami. Jej relacje z rodziną, przyjaciółmi oraz piętrzącymi się wyzwaniami stanowią epicentrum tej powieści, sprawiły, że książkę przeczytałam jeden wieczór - nie mogłam się od niej oderwać.
"Pamiętnik księżniczki" to seria, która sprawiła mi wiele radości, gdy byłam nastolatką i teraz, gdy do niej powróciłam po latach, nadal jestem fanką. Podczas lektury czułam się mentalnie odmłodzona i cieszę się, że wydawnictwo postanowiło wznowić tę serię. Książka przy której uśmieją się młodzi i starzy! Z całego serca zachęcam do zapoznania się z Mią i jej bliskimi, czekają Was salwy śmiechu!

"Pamiętnik księżniczki" jest plasterkiem na moją trzydziestoletnią, zmęczona dorosłością duszę. To swoista terapia młodością, dzięki której przypominam sobie czasy, gdy jako nastolatka zaczytywałam się w książkach Meg Cabot! Lubię takie powroty do bohaterów, którzy towarzyszyli mi lata temu, a Mia i jej bliscy są synonimem bezpieczeństwa, śmiechu i beztroskich chwil.
Amelia...