Nie pamiętam kiedy jakaś książka tak mnie przeorała. Ostatni raz byłam tak załamana zakończeniem po scenie śmierci Syriusza w Zakonie Feniksa, a to było ładnych parę lat temu. Potrzebowałam dłuzszej chwili żeby poukładać sobie w głowie i zrozumieć co się właśnie odpierniczyło. Nienawidzę tak się czuć. Oto "Ostatnia z Krwi" Aleksandry Pilch, książka z którą na zawsze będę miała love-hate relationship.

Główną bohaterkę, Dalillah Roy, poznajemy w najgorszym momencie jej życia. Jest jedyną ocalałą z pogromu jaki dokonał się na jej sabacie, Sabacie Krwi. Staje się zwierzyną na którą od miesięcy poluja bezlitośni zmiennokształtni. Zmęczona czarownica powoli traci nadzieję na bezpieczne schronienie i wtedy zostaje porwana... tylko przez kogo? Porywacz to wróg czy jednak przyjaciel?
Dallia trafia w sam środek wojny domowej pomiędzy sabatami czarownic, wampirzymi rodzinami i klanami zmiennokształtnych. Musi zdecydować czy poczekać w ukryciu czy jednak stanąć do walki i spróbować pomścić bliskich.
Mrok nigdy nie był tak mroczny, a krew nigdy tak żywa.

"Ostatnia z Krwi" to mocna propozycja dla fanów urban fantasy. Mamy dużą różnorodność ras: czarownice, wampiry i zmiennokształtni (nie tylko wilki). Każda z tych społeczności jest podzielona z kolei na grupy ze względu na posiadane talenty. Co daje nam bardzo rozbudowany świat, do którego czytelnik z chęcią się zagłębia.

W książce od samego początku wiele się dzieje. Są momenty w których nie można się oderwać, ale są też momenty zbyt chaotyczne, w których czułam się zagubiona. Bardzo często wiązało się to z nagłym pojawieniem się nowych bohaterów, którzy od razu wskakiwali do fabuły i zaczynałam gubić się w tym kto jest kim. Jednakże jeśli już mowa o bohaterach powieści, są oni naprawdę dobrze wykreowani. Ich motywy działania są dobrze opisane, dzięki czemu stają nam się bliscy. Relacje wewnątrz gatunkowe oraz animozje międzygatunkowe są bardzo realne, daje się wyczuć napięcia towarzyszące postaciom.

Historia wymyślona przez autorkę to prawdziwy emocjonalny rollercoaster. W jednej chwili czytelnik obgryza paznokcie z nerwów, żeby w drugiej klnąć jak szewc z powodu niesprawiedliwości losu, by w trzeciej wylewać morze łez widząc walkę i poświęcenie bohaterów. Ja osobiście bardzo przeżyłam zakończenie książki. Szczerze... kompletnie nie tego się spodziewałam, tym bardziej mnie rozwaliło na łopatki, ale chyba właśnie dlatego pozostanie w mojej pamięci na długo.

Książka nie jest doskonała, bo jak dla mnie nie jest to historia na jeden tom. Bogactwo ras przedstawionych, aż się prosiło o rozszerzenie ich wątków. I jak już wspominałam, moim zdaniem było dużo chaosu w fabule, a niektórzy bohaterowie pojawiali się nagle. Ale mimo tych małych minusów książkę czyta się przyjemnie i szybko.

I jak już napisałam na poczatku tej recenzji, mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki. Nie powiem że jej nie polecam, bo to naprawdę dobre i mocne urban fantasy. Ale przez to że jest to jednotomówka czuję ogromny niedosyt. Dlatego też mam nadzieję, że jeśli sięgnięcie po Ostatnią z Krwi (a warto), nie będziecie zawiedzeni.

Nie pamiętam kiedy jakaś książka tak mnie przeorała. Ostatni raz byłam tak załamana zakończeniem po scenie śmierci Syriusza w Zakonie Feniksa, a to było ładnych parę lat temu. Potrzebowałam dłuzszej chwili żeby poukładać sobie w głowie i zrozumieć co się właśnie odpierniczyło. Nienawidzę tak się czuć. Oto "Ostatnia z Krwi" Aleksandry Pilch, książka z którą na zawsze będę...