Per Olov Enqvist splótł w tej książce losy dwóch kobiet, które łączyła epoka i społeczna presja na dopasowanie się do oczekiwań stawianych wtedy przedstawicielkom płci żeńskiej. Obie bohaterki podążały jednak własnymi ścieżkami, z pozoru zupełnie różnymi – jedna to królowa histeryczek, medium o światowej sławie, a druga to uznana naukowczyni, żona i matka dwójki dzieci. Przyszło im żyć w dziwnym czasie wielkich odkryć naukowych i moralności opartej na hipokryzji.
Kiedy Blanche, chorująca na skutek ekspozycji na promieniowanie, traci kolejne kończyny, staje się powierniczką Marii, wdową, uwikłaną w romans z żonatym mężczyzną. Jak łatwo się domyślić, ze względu na realia epoki, Maria musi zapłacić za pozwolenie na eksplorowanie strony, na jaką rzadko zwraca się uwagę w przekazach historycznych. Enqvist przedstawia ją nie tylko jako udręczoną pionierkę z misją, poświęconą eksperymentom w rozpadającej się szopie patriotkę, ale także kobietę, która pragnie namiętnej miłości, życia u boku ukochanego mężczyzny, osobistego szczęścia. Poznajemy też losy samej Blanche i relacji łączącej ją z lekarzem, próbującym odkryć tajniki ludzkiej psychiki. To, jakie warunki panowały w zakładach psychiatrycznych i jak traktowano przed stuleciem pacjentki, przeraża.
Autor eksperymentuje z formą i pozwala sobie na swobodne traktowanie faktów - w rzeczywistości Wittman i Skłodowska-Curie nigdy się nie poznały. W mojej interpretacji głównym tematem powieści jest miłość, ale daje także materiał do rozmyślań o odpowiedzialności, namiętności, sytuacji kobiet w społeczeństwie. Nie jest to typ książki, którą czyta się dla odprężenia.
7/10 i karafka wody.

Per Olov Enqvist splótł w tej książce losy dwóch kobiet, które łączyła epoka i społeczna presja na dopasowanie się do oczekiwań stawianych wtedy przedstawicielkom płci żeńskiej. Obie bohaterki podążały jednak własnymi ścieżkami, z pozoru zupełnie różnymi – jedna to królowa histeryczek, medium o światowej sławie, a druga to uznana naukowczyni, żona i matka dwójki dzieci....