Stojące na skraju upadku gospodarstwo na uboczu jednej z fińskich wsi, zmuszone jest zatrudnić kogoś do pomocy, bowiem kobieta, na barkach której spoczywa jego prowadzenie, jest u kresu sił. Nie może liczyć na pomoc starego wuja Hermana, a tym bardziej na swego męża, dla którego jedyną namiętnością jest alkohol, doprowadzający go do depresji, załamań, niemal obłędu. Kobieta go wprost nienawidzi, nie zwraca na niego uwagi, często zamyka w osobnym pokoju, nie może mu wybaczyć, że zniszczył jej młodość i miłość .
Kiedy więc w ubogiej chacie pojawia się Aaltonen, który okazuje się młodym, silnym, a przede wszystkim pracowitym mężczyzną, życie domowników nieco się poprawia, gospodarka powoli - dzięki zaradności i ciężkiej pracy obcego - zaczyna dźwigać się z upadku, przynosić plony. Kobieta docenia trud Aaltonena, powoli zaczyna go darzyć uczuciem, choć on wydaje się bardzo ostrożny. Ale los nie pyta o zasadność uczuć, zwłaszcza, gdy samemu nigdy tak naprawdę nie zaznało się prawdziwej miłości.

"Obcy przyszedł na farmę" to prawdopodobnie debiut literacki Miki Waltariego (1937 r.) i choć nie jest zbyt obszerna powieść, to na pewno jest bardzo życiowa, ludzka, z pięknymi klimatycznymi opisami przyrody, zmieniającymi się porami roku i prostego życia; to nie romans z wątkiem kryminalnym, a raczej powieść społeczno-psychologiczna.
To historia o ludziach poharatanych przez los, zniszczonych i skopanych przez życie, którzy znajdują wreszcie odrobinę szczęścia, zrozumienie, poczucie bezpieczeństwa, ciepło, bliskość, iskierkę nadziei na życie bez pogardy i poniżania, bez kłamstw, wewnętrznej samotności i ciągłej obawy o jutro, o przyszłość. Na tle przyrody, wśród codziennego znoju, ciężkiej pracy rodzi się coś wyjątkowego, coś co nigdy nie pozostawało w sferze marzeń, co pozwala na ciepłe spojrzenie w przyszłość, na nikły uśmiech, nieśmiały dotyk, na nadzieję. Ale okazuje się, że obok dwojga szczęśliwie zakochanych młodych ludzi, wciąż pozostaje ten trzeci, sprawca wszelkich niepowodzeń i nieszczęść, zdolny i gotowy do najokrutniejszej zemsty.

Polecam, bo chyba większość z czytelników zna Mikę Waltari z jego najsłynniejszej powieści pt. "Egipcjanin Sinuhe", ale tę też warto przeczytać.

Stojące na skraju upadku gospodarstwo na uboczu jednej z fińskich wsi, zmuszone jest zatrudnić kogoś do pomocy, bowiem kobieta, na barkach której spoczywa jego prowadzenie, jest u kresu sił. Nie może liczyć na pomoc starego wuja Hermana, a tym bardziej na swego męża, dla którego jedyną namiętnością jest alkohol, doprowadzający go do depresji, załamań, niemal obłędu. Kobieta...