Są takie książki, które pozostają w pamięci na całe życie. Niewątpliwie ta pozycja do nich należy. Po przeczytaniu marzę o tym, że kiedyś powstanie scenariusz i film. Byłby to obraz przerażający, wymagający trzymania nerwów na wodzy. Jednocześnie byłby głosem "Nie zapomnimy".

Jan Michalak to człowiek, który przeżył obozy koncentracyjne, mimo, że nazwano go gamlem (żywy trup). Nie wiem co nim kierowało, że napisał tak osobistą a zarazem tak potrzebną książkę. I niestety nie można Go o to zapytać, bo zmarł w 2000 roku, dożywając 74 lat. Zmarł w wolnej Polsce, w swoim ukochanym mieście - Warszawie.
Książka jest świadectwem, jest zapisem kart historii, o których nigdy nie powinno się zapomnieć. Powinno się pamiętać jaki los zgotował człowiek człowiekowi na początku XX wieku. I nie zgadzam się z tymi co głoszą, że ten temat już się wyczerpał, przejadł i znudził, bo tej tematyki nie powinno się rozpatrywać w kategoriach komercyjnych. Niestety tak jest.

Rzadko czytam książkę po raz drugi, ale do tej na pewno wrócę. Jak tylko opadną trochę emocje.
Polecam książkę i niech Was nie odstrasza jej grubość (około 500 stron), bo czyta się bardzo szybko. Czytaniu towarzyszy niedowierzanie, złość, bezradność, smutek, żal, czasem uśmiech na twarzy.

Polecam książkę szczególnie młodzieży.

Są takie książki, które pozostają w pamięci na całe życie. Niewątpliwie ta pozycja do nich należy. Po przeczytaniu marzę o tym, że kiedyś powstanie scenariusz i film. Byłby to obraz przerażający, wymagający trzymania nerwów na wodzy. Jednocześnie byłby głosem "Nie zapomnimy".

Jan Michalak to człowiek, który przeżył obozy koncentracyjne, mimo, że nazwano go gamlem (żywy...