Bardzo przeżyłam lekturę tej książki (nie oceniam jej, trudno w tym temacie przyznawać gwiazdki, ale BARDZO POLECAM).

Po pierwsze jestem wyczulona na wszelkie przejawy antysemityzmu. W każdej postaci (tu oczywiście jest to posunięte do niewyobrażalnych granic). Dla mnie antysemityzm to hańba.

Po drugie. Ja codziennie chodzę po terenie warszawskiego getta. I codziennie myślę o tym, co tu się wydarzyło.
O tej hańbie. I męczeństwie Żydów.

Bardzo przeżyłam lekturę tej książki (nie oceniam jej, trudno w tym temacie przyznawać gwiazdki, ale BARDZO POLECAM).

Po pierwsze jestem wyczulona na wszelkie przejawy antysemityzmu. W każdej postaci (tu oczywiście jest to posunięte do niewyobrażalnych granic). Dla mnie antysemityzm to hańba.

Po drugie. Ja codziennie chodzę po terenie warszawskiego getta. I codziennie...

Ważna książka, którą należy przeczytać i przeżyć. Nie wiem, dlaczego nie jest w spisie lektur dla liceum. Osobiste wspomnienia autorki z pobytu w getcie warszawskim i z okresu ukrywania się po aryjskiej stronie. Akcja książki kończy się w celi Pawiaka. Opisy życia w getcie bardzo ciekawe. Ważna i mądra książka.

Ważna książka, którą należy przeczytać i przeżyć. Nie wiem, dlaczego nie jest w spisie lektur dla liceum. Osobiste wspomnienia autorki z pobytu w getcie warszawskim i z okresu ukrywania się po aryjskiej stronie. Akcja książki kończy się w celi Pawiaka. Opisy życia w getcie bardzo ciekawe. Ważna i mądra książka.

Książka "Przeżyłam Oświęcim" Krystyny Żywulskiej to jedna z pierwszych książek z nurtu obozowego jakie przeczytałam lata temu. Wstrząsająca, brutalna i do bólu prawdziwa. I aż wstyd się przyznać, że dopiero całkiem niedawno dowiedziałam się, że autorka napisała swoistą trylogię, a "Przeżyłam Oświęcim” to jej środkowa część. Z wielką ochotą usiadłam więc by nadrobić lekturę i poznać koleje losu sprzed trafienia do Oświęcimia.
Autorka zaczyna swoją opowieść od razu z grubej rury, z samego środka piekła, jakim było getto warszawskie. Poznajemy nastoletnią Krystynę Żywulską, a właściwie Sonię Landau. Krystyną stanie się dopiero pod koniec książki. My poznajemy ją, gdy w momencie głębokiej depresji leży w łóżku nie potrafiąc poradzić sobie z życiem w getcie. Poznajemy również jej matkę, która codziennie stawia na kuchence garnek z wodą i gotuje ją udając, że to zupa, a następnie kładzie tytułową "pustą wodę" na stół wokół której zbiera się cała rodzina. No właśnie, Rodzina. "Pusta woda" to opowieść nie tyle o Krystynie/Sonii, a o całej rodzinie Landau. Rodzinie nietypowej jak na literaturę obozową. Nieidealną, skonfliktowaną. Pełną wewnętrznych tarć oraz tajemnic skrywanych przed innymi. I szczególnie tragiczna wydała mi się tutaj postać ojca głównej bohaterki - człowieka głęboko nieszczęśliwego, a jednocześnie unieszczęśliwiającego żonę oraz córkę. A to wszystko na tle getta i wojennej Warszawy.
Na początku język autorki, mnogość osób i specyficzny styl pisania mogą wprowadzać lekki chaos, ale szybko to mija. Krystyna Żywulska to autorka ale i poetka języka, którą trzeba poznać jeśli interesujemy się literaturą obozową.

Sandra

Książka "Przeżyłam Oświęcim" Krystyny Żywulskiej to jedna z pierwszych książek z nurtu obozowego jakie przeczytałam lata temu. Wstrząsająca, brutalna i do bólu prawdziwa. I aż wstyd się przyznać, że dopiero całkiem niedawno dowiedziałam się, że autorka napisała swoistą trylogię, a "Przeżyłam Oświęcim” to jej środkowa część. Z wielką ochotą usiadłam więc by nadrobić lekturę...

Il wojna światowa, życie w getcie, losy żydów w okupowanej Warszawie. No i co znaczy pusta woda? Tu można wszystkiego się dowiedzieć. Emocjonująca historia młodej dziewczyny, której miłość matki dała siłę by przeżyć koszmar getta, więzienia, obozu zagłady.

Il wojna światowa, życie w getcie, losy żydów w okupowanej Warszawie. No i co znaczy pusta woda? Tu można wszystkiego się dowiedzieć. Emocjonująca historia młodej dziewczyny, której miłość matki dała siłę by przeżyć koszmar getta, więzienia, obozu zagłady.

W Pustej wodzie śledzimy wojenne peregrynacje Żywulskiej od getta, przez niepewne życie po aryjskiej stronie, działalność konspiracyjną aż po pobyt na Pawiaku. Autorka pisze prosto i bardzo plastycznie, te historie wprost się chłonie. Na odbiór wpływa również świadomość, że zdarzyły się naprawdę i ponoć nie zostały ubarwione. Nie było zresztą takiej potrzeby, bo lektura dostarcza wystarczająco dużo emocji.

Cała recenzja tu: https://czytankianki.blogspot.com/2018/06/pusta-woda.html

W Pustej wodzie śledzimy wojenne peregrynacje Żywulskiej od getta, przez niepewne życie po aryjskiej stronie, działalność konspiracyjną aż po pobyt na Pawiaku. Autorka pisze prosto i bardzo plastycznie, te historie wprost się chłonie. Na odbiór wpływa również świadomość, że zdarzyły się naprawdę i ponoć nie zostały ubarwione. Nie było zresztą takiej potrzeby, bo lektura...

"Pusta woda" to kolejna książka z gatunku literatury obozowej. Kolejna, ale nie taka sama, jak inne. Żywulska maluje w niej literackie obrazki z getta i wojny pełne kontaktów międzyludzkich, relacji między więźniarkami w obozie, reakcji gestapowców na zachowania Żydów i wielu, wielu emocji. Krystyna również jest Żydówką, mieszkała w getcie, przetrwała Oświęcim, przeżyła wojnę. Opisuje w swojej książce nie tylko koleje swojego losu, ale i innych znanych sobie ludzi.
Przyznam szczerze, że czytając nie mogłam się do końca połapać w tych wszystkich opisywanych wydarzeniach i osobach. Gdzieś mi się gubiły jej wspomnienia i mieszały postacie. Całość ułożyła mi się dopiero, kiedy dotarłam do posłowia autorstwa Julii Pańków. Zawiera ono bowiem dokładny opis życia Krystyny, a właściwie Sonii. Dzięki temu to i owo mi się ułożyło w odpowiedniej kolejności i mogłam zrozumieć wszystkie opisywane przez Żywulską historie.
Napiszę tylko, że tytułowa pusta woda wiąże się z domem Krystyny - Sonii i jej matką, która zajmowała się domem. Podczas wojny, w getcie, nie miała co wkładać do garnka, aby ugotować zupę na obiad, ale mimo to gotowała wodę. Pustą wodę...
Książka warta przeczytania, bardzo prawdziwa. Mam nadzieję, że przeczytam również jej inną książkę pt. "Przeżyłam Oświęcim".

"Pusta woda" to kolejna książka z gatunku literatury obozowej. Kolejna, ale nie taka sama, jak inne. Żywulska maluje w niej literackie obrazki z getta i wojny pełne kontaktów międzyludzkich, relacji między więźniarkami w obozie, reakcji gestapowców na zachowania Żydów i wielu, wielu emocji. Krystyna również jest Żydówką, mieszkała w getcie, przetrwała Oświęcim, przeżyła...

Nie ma w tej książce nic o Bogu i ojczyźnie. Jest bardzo dużo o człowieku. Do czego jest zdolny w czynieniu dobra i czynieniu zła. Autorka przeżyła getto warszawskie i Oświęcim. W tej książce opisuje pobyt w getcie i życie po ucieczce z niego. Są również opisane losy niektórych osób, z którymi się zetknęła. Na przykład oficera niemieckiego, który z lwowskiego więzienia wyprowadził dwie Żydówki i zdezerterował. Albo o niezwykłym odnalezieniu i przeszmuglowaniu przez mury getta zagubionego dwulatka. Brzmi optymistycznie, ale dezerter zostaje po pewnym czasie powieszony, a dwulatek z ojcem zagazowany w Oświęcimiu.
Niezwykle sugestywnie pisze Krystyna Żywulska. I historie, które przytacza nie są tu chyba najważniejsze. To na co zwraca szczególną uwagę w tych historiach, to zachowanie ludzi w ekstremalnych sytuacjach.

Nie ma w tej książce nic o Bogu i ojczyźnie. Jest bardzo dużo o człowieku. Do czego jest zdolny w czynieniu dobra i czynieniu zła. Autorka przeżyła getto warszawskie i Oświęcim. W tej książce opisuje pobyt w getcie i życie po ucieczce z niego. Są również opisane losy niektórych osób, z którymi się zetknęła. Na przykład oficera niemieckiego, który z lwowskiego więzienia...

Wstrząsające migawki z życia, dnia codziennego, Żydów w Getcie Warszawskim
Reportaż z piekła.

Wstrząsające migawki z życia, dnia codziennego, Żydów w Getcie Warszawskim
Reportaż z piekła.

Pani Żywulska jest zdecydowanie osobą, która potrafiłaby zainteresować czytelnika każdą historią. Obie książki wywarły na mnie piorunujące wrażenie!

Pani Żywulska jest zdecydowanie osobą, która potrafiłaby zainteresować czytelnika każdą historią. Obie książki wywarły na mnie piorunujące wrażenie!

Interesująca historia, bardzo ciekawa, emocjonująca relacja z życia w getcie i w okupowanym mieście, warta uwagi.

Interesująca historia, bardzo ciekawa, emocjonująca relacja z życia w getcie i w okupowanym mieście, warta uwagi.