Zaskakująco długo czytałem tę książkę. Może trochę dlatego, że znalazłem w niej mnóstwo rzeczy dla siebie nowych, a może przez wzgląd na niezwykle hermetyczny język poezji Norwida. Niewątpliwie warto było po tę obszerną biografię sięgnąć, bo w przypadku tego przynajmniej poety wpływ życia na twórczość był ogromny. Teraz kilka moich luźnych refleksji w związku z książką Sudolskiego.

1. Norwid był człowiekiem kontrastów i fakt, że mieszali się w nim lord z kloszardem, jest niezwykle frapujący.

2. Na kartach książki co rusz pojawiają się informacje o tym, że poeta od innych pieniądze pożyczał, a ani razu nie natrafiłem na wzmiankę, że je oddawał.

3. Niespodzianką był dla mnie fakt, że przebywając przez sześć ostatnich lat życia (1877-1883) w zakładzie w Ivry, zestawiał Norwid swój los z losem wygnanego Owidiusza.

4. Norwidowska maniera myślnikowa jest bardzo dziwaczna.

Może tyle. Bardzo dobra książka. Warto przeczytać, bo nie ma chyba drugiej tak obszernej publikacji o tym poecie.

Tomasz Babnis

Zaskakująco długo czytałem tę książkę. Może trochę dlatego, że znalazłem w niej mnóstwo rzeczy dla siebie nowych, a może przez wzgląd na niezwykle hermetyczny język poezji Norwida. Niewątpliwie warto było po tę obszerną biografię sięgnąć, bo w przypadku tego przynajmniej poety wpływ życia na twórczość był ogromny. Teraz kilka moich luźnych refleksji w związku z książką...