„Nic im tu nie przeszkodzi, żadne wykłady ani terminy oddania prac pisemnych. Steven nie musi być rozsądny ani z nikim dzielić się Ellie. To jemu poświęci całą uwagę. Mogą tu robić najróżniejsze rzeczy, nikt ich nie zobaczy, nie trzeba się martwić, co usłyszą sąsiedzi. Nie trzeba się hamować”.

Na rynku wydawniczym panuje prawdziwy wysyp thrillerów. Wydaje się, że obecnie jest to ulubiony gatunek pisarzy. Wydawcy prześcigają się w zapewnieniach, że dany thriller jest genialny, wyjątkowy i najlepszy, jaki przeczytamy w tym roku, nawet jeśli ukazał się na początku stycznia. Jednak – powiedzmy sobie uczciwie – czytelnicy po prostu lubią thrillery. Ponieważ również zaliczam się do ich miłośników, postanowiłem sięgnąć po książkę „Nikt, tylko my”. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Muza i jest debiutem literackim francuskiej pisarki Laure van Rensburg. Lubię dawać szansę debiutantom, zastanawiając się, czy ich powieść przypadnie mi do gustu.

Jak zatem było w przypadku recenzowanej książki? Czy autorka zdołała zaskoczyć czymś czytelnika? Czy podczas lektury towarzyszy nam napięcie, którego spodziewamy się po thrillerze? Przede wszystkim okładka książki jest mroczna i niepokojąca, w pewien sposób sugerująca jej treść. Oto tonący w mroku dom, stojący wśród leśnej głuszy. Podświadomie czujemy więc, że nie będzie to miła historia. Wręcz przeciwnie. Lektura książki potwierdza te przypuszczenia.

Ellie jest młodą studentką. Spotyka się ze starszym od niej, szanowanym profesorem literatury. To właśnie z nim postanawia spędzić romantyczny weekend w domku na odludziu. Z dala od miasta, w leśnej głuszy, para ma cieszyć się sobą. Jest ku temu okazja – zakochani obchodzą swoją pierwszą półrocznicę. Początkowo wszystko przebiega według schematu – wspaniała kolacja, udany seks. Jednak wkrótce wydarzenia przybierają zgoła nieoczekiwany obrót. Okazuje się bowiem, że Steven tak naprawdę nie zna Ellie. Za to ona zna jego aż za dobrze. Rozpoczyna się gra, w której stawką jest życie. Zwycięzca może być tylko jeden.

W miarę rozwoju akcji dowiadujemy się coraz więcej o przeszłości profesora. Okazuje się, że mężczyzna ma sporo na sumieniu. Nie przypuszczał jednak, że trafi na Ellie. Dziewczyna ma w sobie wiele determinacji, aby wcielić w życie swój plan. Plan, który przygotowywała przez długi czas. Po raz kolejny sprawdza się przysłowie, że zemsta najlepiej smakuje na zimno.

„Nikt, tylko my” to thriller, który – zważywszy na fakt, że jest debiutem – naprawdę może się podobać. Wydarzenia obserwujemy z perspektywy dwóch postaci – Ellie i Stevena. Szybko orientujemy się, że dziewczyna nie jest zwykłą, niewinną studentką. Zadziwiać może jej spryt, przebiegłość i wyrachowanie. Okazuje się, że klucz do zrozumienia jej zachowania tkwi w przeszłości. Przeszłości, w której wydarzyła się tragedia, na zawsze odmieniając życie Ellie.

Jednak mam poczucie, że autorka nie wydobyła całego potencjału z opisywanej historii. W pewnym momencie napięcie zamiast rosnąć, słabnie. Zakończenie broni się, chociaż można je przewidzieć. Doceniam jednak mroczny klimat powieści, niedopowiedzenia i sekrety, które chcemy odkryć.

„Nikt, tylko my” to udany thriller, który będzie dobrą lekturą na wakacje. Książka porusza także ważny społecznie problem, zmuszając nas do chwili refleksji.

Wojciech Sobański