„Nieukarani” to nadspodziewanie dobra, bardzo solidna powieść kryminalna. Potwierdza się przekonanie, że nie potrzeba do tego natrętnej reklamy ani naciąganych blurbów, dlatego tym większe uznanie dla autorki.
Ta książka jest, poza wszystkim innym, bardzo dobrze napisana i to mnie w niej ujęło chyba najbardziej, bo nie zdarza się to wcale tak często. Fabuła nie jest może jakoś specjalnie oryginalna, bo mamy tu dość często spotykany schemat – niewielkie miasto (tu Stargard), współczesna zbrodnia i śledztwo prowadzące do podobnych wydarzeń sprzed wielu lat. Nie ma tu gwałtownych zwrotów akcji ani scen mrożących krew w żyłach, za to wszystko jest sensownie i logicznie poukładane, a śledczy konsekwentnie, krok po kroku zbliża się do zdemaskowania i ujęcia mordercy.
Moja ocena byłaby wyższa gdyby nie to, że dość wcześnie (za wcześnie) udało mi się poprawnie wytypować sprawcę i w efekcie zakończenie niczym mnie nie zaskoczyło. Nie zmienia to faktu, że „Nieukarani” to kryminał dużo lepszy od wielu z tych, których reklamy atakują ze wszystkich stron.

„Nieukarani” to nadspodziewanie dobra, bardzo solidna powieść kryminalna. Potwierdza się przekonanie, że nie potrzeba do tego natrętnej reklamy ani naciąganych blurbów, dlatego tym większe uznanie dla autorki.
Ta książka jest, poza wszystkim innym, bardzo dobrze napisana i to mnie w niej ujęło chyba najbardziej, bo nie zdarza się to wcale tak często. Fabuła nie jest może...