Pamiętacie Gwen i Nathana? Bo ja nie 😅, aczkolwiek fajnie było do nich wrócić, choć tak naprawdę mam względem tej książki dość mieszane odczucia. Żeby nie było, nie żałuję, że po nią sięgnęłam. By przypomnieć sobie losy bohaterów, wróciłam do kilkudziesięciu stron drugiego tomu i śmiało mogę stwierdzić, że ta książka nie musiała powstać. Według mnie cała ich historia została zakończona w „Który z nich”. Nie potrzebowałam kolejnego tomu, który notabene nic nie wniósł. Dla mnie historia tej dwójki skończyła się w poprzedniej części i było satysfakcjonujące. Dodatkowo śmiało mogę powiedzieć, że ta część mi tylko namieszała w głowie.

„Który z nich” był historią zamkniętą i nic nie wskazywało na kontynuację, dlatego jakież było moje zdziwienie, gdy pojawia się kolejny tom, o tych samych bohaterach, a w dodatku w sumie nic nie wniósł do ich historii, a zaburzył mi tylko cały jej obraz i odbiór poprzednich tomów. Plusem tej książki był na pewno styl autorki, a samą książkę czytało się dość dobrze. Było tu sporo słodyczy i lukru, i „dramatów”. Aczkolwiek, tak jak wspomniałam wyżej — niepotrzebnie. Myślałam, że sięgając po ten tom, dowiem się czegoś nowego, a historia tej dwójki będzie „inna” i przede wszystkim ciekawa. A w zasadzie była taka sobie.

Pamiętacie Gwen i Nathana? Bo ja nie 😅, aczkolwiek fajnie było do nich wrócić, choć tak naprawdę mam względem tej książki dość mieszane odczucia. Żeby nie było, nie żałuję, że po nią sięgnęłam. By przypomnieć sobie losy bohaterów, wróciłam do kilkudziesięciu stron drugiego tomu i śmiało mogę stwierdzić, że ta książka nie musiała powstać. Według mnie cała ich historia...