Czekałam na tę książkę z niecierpliwością od zakończenia Igrzysk w Tokio. Muszę przyznać, że Pan Maroszek zwrócił moją uwagę jako kibica, bo bardzo podobało mi się jak w Rimini oraz podczas Igrzysk sędziował tak, że nie dał sobie wejść na głowę zawodnikom (co zaobserwowałam u innych sędziów). Oczywiście pisze to z perspektywy kibica, który widziały to tylko w telewizji.

Oglądam siatkówkę od kilku lat, bylam na MŚ w 2014 w Katowicach, gdzie reprezentacja Brazylii skradła całkowicie moje serce💛
Od tego czasu staram się chodzić na każdy turniej rozgrywany w Spodku - Liga Narodów, ME.

Uważam, że ta książka to obowiązkowa pozycja dla kibica.
Pokazuje jak wygląda sędziowanie od środka - przedstawia wiele procedur, o których większość z nas pewnie nawet nie wie. Jest trochę o podróżach, są przykłady kontrowersyjnych sytuacji podczas meczów, wymiany zdań z siatkarzami i dużo więcej!

Turniej w Rimini w tym roku był wyjątkowy. Dla mnie to była uczta, bo po 2020 roku byłam bardzo zgłodniała męczy. Obejrzałam każdy mecz Brazylii w całości oraz większość meczy Polaków.
Śledziłam również media społecznościowe siatkarzy, bo cały ten pomysł "bańki" naprawdę mnie fascynował.
W książce rozdział na ten temat (część II) uważam za najciekawszy.

Ta pozycja zdecydowanie spełniła moje oczekiwania. Na początku ciężko było mi złapać rytm czytania, ale gdzieś przy 60 stronie już nie mogłam się oderwać i czytałam bez przerwy.

Książka przypomniała mi o drobnych sytuacjach, które zapisują się w głowie kibica.
Rozlana woda podczas finału ME 2017. Zrobił to Kliuka, który podczas przerwy kopnął w butelki z wodą postawione na ziemi.
MŚ 2018 podczas bardzo ważnego meczu Brazylia-Rosja byłam na koncercie (fado) w Nosprze. Byłam w fantastycznym nastroju, jednak przekonana, że realnie Brazylia nie ma sznas. Wyszłam z koncertu - wygrali 💛
(to ten mecz, w którym trener Brazylii wrzucił na boisko drugą piłkę)

Chciałabym przeczytać więcej takich pozycji! Uwielbiam siatkarskie smaczki opisywane w tej książce.

Czekałam na tę książkę z niecierpliwością od zakończenia Igrzysk w Tokio. Muszę przyznać, że Pan Maroszek zwrócił moją uwagę jako kibica, bo bardzo podobało mi się jak w Rimini oraz podczas Igrzysk sędziował tak, że nie dał sobie wejść na głowę zawodnikom (co zaobserwowałam u innych sędziów). Oczywiście pisze to z perspektywy kibica, który widziały to tylko w...