Takie pitu pitu.
Cały długi wstęp jest o mięsie. Najpierw długo o tym jakie mięso, kiedy i gdzie jadała rodzina autorki, i sama autorka, jakie mieso kupować, jak je przechowywać, jak je wybierać, jakie zamienniki kupować. Mięso mięso mięso.

O warzywach jest ledwo wspomniane. Warzywa i owoce są dobre, trzeba je jesć, ale to bardzo trudne, jak twierdzi autorka, więc opowiada o mięsie.

We wstępie wyjaśnia, że jej przepisy są proste i wystarczą do nich podstawowe sprzety kuchenne czyli piekarnik i blender kielichowy. Po czym od razu w pierwszym przepisie okazuje się, że potrzebna jest tez gofrownica.

Przepisy też są takie pitu pitu. To nie są przepisy roslinne, tylko przepisy z dodatkiem warzyw czy roslin. Np bierzemy troszke marchewki, tak na smak, mleko, mąkę, olej itd i robimy gofry, ktore przyozdabiamy plastrami szynki lub dzemem. Co w tym roslinnego?
Robimy mleko z wiorków kokosowych, kupujemy czarną sól i rozne dziwne rzeczy itd.
Ma to sens? Nie lepiej byłoby przede wszystkim stosować polskie/tutejsze warzywa i owoce i przyprawy/zioła.
Można zastosować czasem kumin czy paprykę, lubie i stosuję różne przyprawy -ale skoro, teoretycznie, w tej ksiązce "odchodzimy od mięsa w kierunku warzyw i owoców" i jest tu tyle napisane o śladzie węglowym -to może zamiast mleka z wiorków kokosowych (czasem konserwowanych siarką i przywozonych z daleka) zaproponować sok z marchewki, czy po prostu marchew z jabłkiem zblendowaną w tym blenderze kielichowym ze wstepu. Pyszne, proste, roślinne, polskie.

Takie pitu pitu.
Cały długi wstęp jest o mięsie. Najpierw długo o tym jakie mięso, kiedy i gdzie jadała rodzina autorki, i sama autorka, jakie mieso kupować, jak je przechowywać, jak je wybierać, jakie zamienniki kupować. Mięso mięso mięso.

O warzywach jest ledwo wspomniane. Warzywa i owoce są dobre, trzeba je jesć, ale to bardzo trudne, jak twierdzi autorka, więc ...