Na samym wstępie znowuż wita nas mapka, tym razem ówczesnej Polski z nałożeniem plemion jakie ją zamieszkiwały. Mamy też cytat, z kronikarza Ibrahima ibn Jakuba. Osobiście bardzo podobają mi się te zabiegi. Tło wydarzeń to kształtowanie się tworu jakim jest państwo Polan, jednak przygoda nie skupia się na wypadkach politycznych, a na losach Mikoszki - młodego huncwota. W każdym razie jego losy są przepełnione i splatane przez całe ciągi niefortunnych, niekończących się zdarzeń. Publikacja wyszła spod pióra Wiechno Marcina, tak jak wszystkie części (do tej pory) pięcio zeszytowego cyklu.
Tutaj również lwia część wydarzeń łączy się bezpośrednio z ingerencją stworzeń związanych ze słowiańskim bestiariuszem. Tym razem fabuła jest trochę wolniejsza niż w kontynuacji i na początku można stwierdzić, że nawet przynudza. Potwierdza to tylko zasadę, że każda geneza musi być nudna. Kreska Marcina Wiechno niczym się nie różni w obu zeszytach, więc jest specyficznie brzydka, można rzec karykaturalna, ale nie przeszkadzająca w odbiorze. I to czego chyba nie wspomniałam ostatnio - jest czarno-biały.
Tym razem zawiodłam się na języku jakim porozumiewają się bohaterowie. Ale nic straconego, jak widać komiks ma tendencję wzrostową, bo jak pisałam przy opisie drugiej - to było to, co wyróżniało serię w pozytywny sposób. Mam więc nadzieję, że reszta jest coraz lepsza.
Co do samego wydania, to jest dokładnie takie samo jak część druga, zwykły papier z dobrą gramaturą i utwardzana okładka.

Na samym wstępie znowuż wita nas mapka, tym razem ówczesnej Polski z nałożeniem plemion jakie ją zamieszkiwały. Mamy też cytat, z kronikarza Ibrahima ibn Jakuba. Osobiście bardzo podobają mi się te zabiegi. Tło wydarzeń to kształtowanie się tworu jakim jest państwo Polan, jednak przygoda nie skupia się na wypadkach politycznych, a na losach Mikoszki - młodego huncwota. W...