Na wstępie chciałabym podziękować samej Autorce za tak piękną opowieść i za egzemplarz książki do recenzji. Z tą powieścią spędziłam cudowny czas pełen wzruszeń. „Midnight blue” poruszyło moje serce do głębi i z pewnością długo nie zapomnę historii Rowoona, Mari i Suzy…
Rowoon porzuca życie w Korei i na dziesięć długich lat przenosi się do Pragi. Chce zapomnieć o swojej przyjaciółce Mari i o tym, że dziewczyna zginęła na jego oczach. W Czechach zamierzał się odciąć od wszystkiego, co przypominało mu o ukochanej. Ucieczka jednak nie przynosi oczekiwanego rezultatu i Rowoon, pomimo upływającego czasu i odległości, nie godzi się ze swoją stratą. Pogrąża się w depresji i staje się cieniem samego siebie. Wszystko nagle się zmienia, gdy w Pradze spotyka kobietę, która wygląda identycznie jak Mari. Jest pewien, że to właśnie ona, mimo że widział jak dziewczyna umiera. W pogoni za „sobowtórem” Mari wraca do Korei i chce odkryć, co wydarzyło się te dziesięć lat temu. Mężczyzna, aby odzyskać utracony spokój mierzy się ze wspomnieniami, a także stawia czoła nowym tragediom…
Uwierzcie mi, że już dawno nie czytałam książki, która tak bardzo by mnie pochłonęła i przeżywałabym losy jej bohaterów! Powieść przeczytałam bardzo szybko, a w wolnych od tego chwilach, ciągle myślałam o bohaterach. Autorka przede wszystkim perfekcyjnie pokazała zmagania Rowoona z depresją. Młody mężczyzna był na skraju życia, bo jedyna ważna dla niego osoba umarła. Przez długi czas obwiniał się o śmierć Mari i zarzucał sobie, że to zapewne przez niego, bo nie potrafił jej pomóc. Akcja powieści ma miejsce w Koei Południowej oraz w stolicy Czech, obie lokalizacje podobają mi się, ale troszkę żałuję, że więcej fabuły nie toczy się właśnie w Pradze. Narracja jest pierwszoosobowa, prowadzona przez Rowoona i Suzy, a w jednym rozdziale nawet przez Mari. Lubię ten typ narracji, ponieważ sprawia, że bardziej zżywam się z bohaterami. Autorka wielokrotnie oprócz dialogów serwuje nam także przemyślenia młodych Koreańczyków. Relacje tych trzech postaci łączą się ze sobą, a my dogłębnie poznajemy więzi między Rowoonem i dwiema kobietami, a także między Suzy i Mari. Z biegiem stron dowiadujemy się, co spotkało Mari i dlaczego podjęła decyzję o zakończeniu swojego życia. Ten wątek bardzo mnie zaskoczył, bo miałam inne podejrzenia. Cała książka mimo pozytywnych momentów i pięknie rozwijającej się relacji między Rowoonem a Suzy jest przeokropnie smutna i nostalgiczna. W wielu miejscach fabuły miałam łzy w oczach, a przed opłakaniem zakończenia powstrzymał mnie tylko fakt, że czytałam akurat w tramwaju w drodze do pracy. Aż trudno uwierzyć mi w to, że jest to debiutancka powieść pani Pławiak! Naprawdę jest napisana dojrzale, a wszystko w niej jest wywarzone. Jestem zaszczycona, że mogłam poznać tę historię, z pewnością będę śledzić karierę tej autorki, bo czuję, że może daleko zajść. Jeśli lubicie smutne książki, a także wątki bohaterów zmagających się z depresją to zdecydowanie ta pozycja jest dla was!

Na wstępie chciałabym podziękować samej Autorce za tak piękną opowieść i za egzemplarz książki do recenzji. Z tą powieścią spędziłam cudowny czas pełen wzruszeń. „Midnight blue” poruszyło moje serce do głębi i z pewnością długo nie zapomnę historii Rowoona, Mari i Suzy…
Rowoon porzuca życie w Korei i na dziesięć długich lat przenosi się do Pragi. Chce zapomnieć o swojej...