Fascynująca historia, nie tylko o Viscontim, ale przede wszystkim o filmie. Język tej biografii jest bardzo wyrafinowany i intelektualny, dużo tu odwołań do literatury i muzyki oraz interpretacji filmów. Autorka dotarła do wielu źródeł, dzięki czemu dostajemy kompletny obraz epoki. Sam tytułowy bohater, mimo mnóstwa relacji o nim, które zebrała autorka, nie jest do końca postacią, z którą czytelnik mógłby się „zaprzyjaźnić”. Przez całą książkę jest Visconti totalnie obcy i daleki, choć jest niewątpliwie ciekawą, aczkolwiek dość antypatyczną postacią. Jak ktoś już wspomniał, brakuje zdecydownie dokładniejszego potraktowania życia uczuciowego reżysera i jego związków z mężczyznami (był gejem). Wiemy, że miał wielu przyjaciół, ale autorka gdzieniegdzie raczej sugeruje coś więcej niż przyjaźń. Nie dowiadujemy się jednak, jak on ich wszystkich traktował (to byli jego stali partnerzy czy tylko „friends with benefits”?) Uderza w tej książce brak relacji np. Helmuta Bergera, wielkiej miłości Viscontiego, o ich związku (domyślam się, że może nie ma nic dobrego na jego temat do powiedzenia). Wyczuwam tu jakąś cenzurę. Mimo to zdecydowanie polecam, nie tylko fanom Viscontiego, ale w ogóle włoskiego kina.

Fascynująca historia, nie tylko o Viscontim, ale przede wszystkim o filmie. Język tej biografii jest bardzo wyrafinowany i intelektualny, dużo tu odwołań do literatury i muzyki oraz interpretacji filmów. Autorka dotarła do wielu źródeł, dzięki czemu dostajemy kompletny obraz epoki. Sam tytułowy bohater, mimo mnóstwa relacji o nim, które zebrała autorka, nie jest do końca...