Interesujące podejście Scrutona, z którym jednak nie mogę całkowicie się zgodzić. Choć w wielu przypadkach przyznaję mu rację, nie zgadzam się m. in. z tym zagorzałym bronieniem kultury zachodniej - owszem, ma ona zarówno swoje, że tak powiem, "mocne i słabe strony", jednak jej ogólny wydźwięk jest dla mnie raczej negatywny.

Oprócz tego pewien moment, w którym Scruton mówi o przygotowaniu współczesnych odbiorców na powszechne w dzisiejszych czasach niezobowiązujące, krótkotrwałe relacje przez twórczość właśnie amerykańskich muzyków - przygotowanie na tego typu relacje czy może raczej upowszechnienie ich? Skłaniałabym się raczej ku temu drugiemu.

Ponadto wartościujące podejście, wywyższające wszystko, co klasyczne, dawne, a wyśmiewające nowoczesność, modernizm - nawet, jeśli niektóre z nich zaspokajają zmysłów estetycznych autora, nie znaczy to, że należy je wyeliminować i o nich zapomnieć, są bowiem również częścią kultury i podkreślają jej różnorodność i "rozstrzał".

Interesujące podejście Scrutona, z którym jednak nie mogę całkowicie się zgodzić. Choć w wielu przypadkach przyznaję mu rację, nie zgadzam się m. in. z tym zagorzałym bronieniem kultury zachodniej - owszem, ma ona zarówno swoje, że tak powiem, "mocne i słabe strony", jednak jej ogólny wydźwięk jest dla mnie raczej negatywny.

Oprócz tego pewien moment, w którym Scruton mówi...