Główny bohater jest w kwiecie wieku. Ma- jak sądzi niezwykłe szczęście, gdyż w spadku otrzymuje dom. Miejsce, które ma być jego azylem, spokojem, gdzie wypocznie. Ten przybytek jednak wymaga ogromu pracy. Zaniedbany przez lata, usycha - jak kwiat. On wrażliwy na piękno, esteta, artystyczna dusza. Postanawia za pomocą własnych rąk zamienić to miejsce w coś niesztampowego, wyjątkowego. Niestety, potrzeba posiadania czegoś pozbawionego wad prowadzi go do szaleństwa.
"Krzywa gęba" obnaża ludzkie ułomności, potrzebę kontrolowania tego, co jest w naszym najbliższym otoczeniu. To także stadium upadku człowieka z pozornie błahych powodów. Opisy zawarte są z pietyzmem. Dobitne. Metafory jakie autor stosuje- wyjątkowe. Mimo, że cierpkie, to zabawne. Okazuje się, że dążenie do perfekcji bywa destrukcyjne. Emocje jakie towarzyszą lekturze są wręcz namacalne. Przeszywają, poruszają, zasmucają.Akcja powieści dzieje się w domu i jego okolicach. To pozwala nam na wiwisekcję umysłu głównego bohatera, spojrzenie jego oczami na otaczający go świat.
Co ważne, ta książka powoduje ogrom refleksji nad tym, czy faktycznie, to co doskonałe jest najlepszym, co może nas spotkać. Nie bez powodu mawiają, że tylko geniusz panuje nad chaosem

Główny bohater jest w kwiecie wieku. Ma- jak sądzi niezwykłe szczęście, gdyż w spadku otrzymuje dom. Miejsce, które ma być jego azylem, spokojem, gdzie wypocznie. Ten przybytek jednak wymaga ogromu pracy. Zaniedbany przez lata, usycha - jak kwiat. On wrażliwy na piękno, esteta, artystyczna dusza. Postanawia za pomocą własnych rąk zamienić to miejsce w coś niesztampowego,...