Książkę Richarda Price'a można czytać dwutorowo - jako kryminalną opowieść oraz jako dramat społeczny na temat rasizmu. Jeśli chodzi o część kryminalną, w zasadzie trudno coś autorowi zarzucić. Intryga jest, wyraziste postacie są, suspens jest, budowanie napięcia - także. Co do części opisującej społeczeństwo amerykańskie - cóż, to nie jest chyba po prostu moja bajka. Po pierwsze, dość łatwo wyczuć, że autor stoi po jednej ze stron. Może nie cały, może tylko jedną stopą - ale stoi. Lorenzo, reprezentant czarnej części, to bohater typu człowiek bez skazy. Nie da się tego powiedzieć o wykorzystującej ludzi, interesownej Jesse Haus.

******SPOJLER!************
Millrose pokazany jest jaki ofiara zamieszek, wręcz ofiara Brendy Martin, ale przecież to on sam zaatakował policjantów! Robienie z niego ofiary jest naprawdę niezrozumiałe z mojej perspektywy. W ogóle zresztą założenie, ze Brenda dopuściła się jakiegoś aktu rasizmu jest dla mnie przesadyzmem. Oszustwo nie jest rasizmem, tylko oszustwem.
******KONIEC SPOJLERA ************

Trzeba jednak oddać sprawiedliwość Price'owi - nie wyidealizował do końca społeczności Murzyńskiej ani nie oczernił białych. Mieszkańcy Dempsy są agresywni, czepialscy, wszędzie widzą rasizm. Ludzie z Gannon nie są rasistami i redneckami, jak to bywa w amerykańskich filmach.

Podczas czytania najbardziej udręczył mnie język, którym mówią postacie. Co chwila słychać "Yo, czarnuchu!" i w zasadzie nie wiem, czy czytam książkę, czy słucham jakiegoś gangsta rapu. Wiem, że to jak czepiać się, że w książce o wojsku są nazwy uzbrojenia.

Na podstawie "Koloru zbrodni" nakręcono film - w zasadzie mnie to nie dziwi, bo książka Price'a jest gotowym scenariuszem. Autor jest zresztą wziętym scenarzystą, i to widać. Sfera fabularna została dopracowana do perfekcji, Price sprawia jednak wrażenie, że nie do końca wie jeszcze jak posługiwać się językiem pisanym. Czasami potrafi bawić się słowem, używać zaskakująco udanych metafor - innym razem znowu gdzieś się spieszy, biegnie, tworzy swoisty zarys, mocno powierzchowny i byle jaki. Najbardziej widać to w dialogach, które są po prostu suche - jak w dramacie, nie w prozie. Nie lubię tego w książkach. Dla mnie jest to pewnego rodzaju dowód braku doświadczenia pisarskiego.

Uważam, że "Kolor zbrodni" nie jest książką dla polskiego odbiorcy, ponieważ nie są to rzeczy, z którymi mamy kontakt i które rozumiemy. Być może Amerykanie patrzą na to inaczej - dla mnie to wszystko da się streścić w słowach Horacego: góry zlegną w połogu, urodzi się śmieszna mysz.

Książkę Richarda Price'a można czytać dwutorowo - jako kryminalną opowieść oraz jako dramat społeczny na temat rasizmu. Jeśli chodzi o część kryminalną, w zasadzie trudno coś autorowi zarzucić. Intryga jest, wyraziste postacie są, suspens jest, budowanie napięcia - także. Co do części opisującej społeczeństwo amerykańskie - cóż, to nie jest chyba po prostu moja bajka. Po...