I znów w opiniach odezwały się marudy z Lubimy Czytać. Bo przecież jak to, książka ma tytuł "Kobiety w islamie", a tu nie ma nic o biednych niewiastach zdanych na łaskę swych muzułmańskich tyranów. Nie ma nic o obrzezaniu kobiet. Brak też wzmianki o Saudyjkach do niedawna nie mogących samodzielnie prowadzić auta (tak przy okazji, ja, mając prawie 41 lat, ani razu nie prowadziłem samochodu, i bardzo dobrze mi się z tym żyje!). Zamiast tego mamy podróż autorki po trzech krajach stanowiących onegdaj jedno terytorium Indii Brytyjskich: Indiach, Pakistanie i rodzimym Bangladeszu. Nighat M. Gandhi wszędzie spotyka się z miejscowymi kobietami, a że wszystkie one są muzułmankami, to tytuł książki nie jest bezpodstawny. Aczkolwiek ja nazwałbym dzieło pani Nighat "Moja podróż". Chyba ta nazwa byłaby lepsza. Zresztą tytuł angielski brzmi "Alternative Realites: Love in the Lives of Muslim Women", ale wiadomo, że w u nas książka musi się sprzedać, a nic tak nie działa na Polaków jak słowo "islam".
Dla kogo są więc "Kobiety w islamie"? Moim zdaniem nie dla laików, nieznających realiów panujących w Pakistanie czy Bangladeszu. Ci będą czekali na sensacje, a nie dostając ich szybko się znudzą lekturą. Książka Nighat M. Gandhi jest skierowana do inteligentnego czytelnika, takiego, który nie jest skażony wszechobecną w Polsce ksenofobią i niechęcią do muzułmanów. Taka osoba będzie czytała "Kobiety w islamie" z prawdziwą przyjemnością. Z przyjemnością równej mojej.
Polecam, choć nie każdemu.

I znów w opiniach odezwały się marudy z Lubimy Czytać. Bo przecież jak to, książka ma tytuł "Kobiety w islamie", a tu nie ma nic o biednych niewiastach zdanych na łaskę swych muzułmańskich tyranów. Nie ma nic o obrzezaniu kobiet. Brak też wzmianki o Saudyjkach do niedawna nie mogących samodzielnie prowadzić auta (tak przy okazji, ja, mając prawie 41 lat, ani razu nie...