Książka jest bardzo dobra. Napisana świetnym językiem, lekko się czyta, pomimo dość trudnej treści. Kapitan opisuje tu bowiem swoje przeżycia z porwania przez współczesnych piratów.
Pierwsza część to wprowadzenie. Philips opisuje swoją przeszłość, krótko i rzeczowo, tylko tyle, by czytelnik mógł "wejść w jego buty" i zrozumieć, przynajmniej częściowo, jego zachowania i przemyślenia. Kapitan nie ubarwia, ale jest też szczery, jeśli uważa, że coś robi dobrze, to po prostu o tym pisze.
Dalsza część powieści to już ścisła akcja z porwania, książka jest w tym lepsza od filmu, ponieważ poznajemy co w danej sytuacji Philips myślał, co czuł, kiedy był już u kresu wytrzymałości. Mimo to nie żałuję, że najpierw obejrzałam film, ponieważ ukazywał akcję uwolnienia również z innej strony - ratujących.
Fabuła trzyma w napięciu, mimo że czytelnik zna zakończenie.
Niektórzy zarzucają, że w zakończeniu Philips w typowo amerykańskim stylu pisze peany na cześć amerykańskiej armii i w ogóle Ameryki. Fakt, jest to stricte amerykański styl, jednak, gdy byłam po lekturze i uświadomiłam sobie jaką wdzięczność czuł kapitan do wszystkich, którzy przyczynili się do jego uratowania, bo przecież był już niemal martwy, to nie dziwię się, że chciał się tym podzielić z całym światem.
Bardzo dobra książka, historia prawdziwa,więc trudno tu oceniać pomysł, fabułę napisało samo życie.
Polecam

Książka jest bardzo dobra. Napisana świetnym językiem, lekko się czyta, pomimo dość trudnej treści. Kapitan opisuje tu bowiem swoje przeżycia z porwania przez współczesnych piratów.
Pierwsza część to wprowadzenie. Philips opisuje swoją przeszłość, krótko i rzeczowo, tylko tyle, by czytelnik mógł "wejść w jego buty" i zrozumieć, przynajmniej częściowo, jego zachowania i...