O, powiem, wam, że takie niebo i ziemia tom pierwszy i drugi. Kamienie Elfów spodobały mi się bardziej. Nowa trójka nie ma tych patetycznych cech, które zauważyłam w poprzednich bohaterów dopiero teraz. Zmienił się też jakby sam styl autora: mam wrażenie, że powieść ta była pisana lżejszym językiem, bardziej prostym. Choć między przeczytaniem tomu pierwszego i drugiego nie minął u mnie nawet tydzień, to miałam takie powroty nostalgii, jak czytałam o bohaterach, których znałam (szkoda, że zupełnie pominięto Sheę - samymi wspomnieniami absolutnie się nie nasyciłam). Cieszę się, że autor poszedł swoją drogą i jest tutaj zdecydowana większość niego, niż wzorowania się na innych powieściach. Co ciekawe, jest to jedna z nielicznych książek, gdzie najpierw obejrzałam serial na jej podstawie (no, ale to było kilka lat temu), a potem przeczytałam. Całe szczęście, że okazało się, że praktycznie nic nie pamiętam, albo serial był tylko luźnym nawiązaniem.

Jestem wielką fanką tego wątku miłosnego, choć przyznam, że brakowało mi pod koniec więcej scen. Tak żeby było bardziej patetycznie. :D

O, powiem, wam, że takie niebo i ziemia tom pierwszy i drugi. Kamienie Elfów spodobały mi się bardziej. Nowa trójka nie ma tych patetycznych cech, które zauważyłam w poprzednich bohaterów dopiero teraz. Zmienił się też jakby sam styl autora: mam wrażenie, że powieść ta była pisana lżejszym językiem, bardziej prostym. Choć między przeczytaniem tomu pierwszego i drugiego nie...