Medyczne thrillery mnie nie kręcą, więc sama nie wiem dlaczego ręka mi się wyrwała akurat po tę książkę. Okładka nie zachęcała, to pewne. Z tyłu opis długi jak moje paragony z Biedronki i brakowało tylko nazwiska/ nazwisk czarnych charakterów.
Wypożyczyłam, a kiedy zaczęłam czytać – wsiąkłam na dobre. Spodobało mi się. Główny bohater z przeszłością wrzucony w sam środek śmierdzącej sprawy. Chwilami upierdliwy, chwilami słodki, ale przede wszystkim sympatyczny. Oprócz wątku sensacyjnego jest i wątek miłosny, a nawet dwa wątki, bo Nathaniel McCormick ma pojemne serce. Przypomina jednego z tych bohaterów MacLeana, którzy chcąc nie chcąc naraz znaleźli się w centrum akcji, wbrew sobie. Ale skoro już się stało, nie odpuści.
Nieprzypadkowo wspomniałam o MacLeanie, bo i humor w tym thrillerze jest typowy dla zmarłego Szkota: „W głowie obmyśliłem swoją wersję wydarzeń. Skończyła się benzyna, potrzebowałem skorzystać z telefonu. Gdyby pytali, po co wlokłem się prawie pięć kilometrów zamiast po prostu zatrzymać jakiś przejeżdżający samochód... no, zawsze można było uciec się do płaczu.”
Kwestie medyczne Spanogle tłumaczy na tyle łopatologicznie, że wszystko staje się przejrzyste i jednocześnie na tyle finezyjnie, że łopatologia nie wypada nachalnie.
Koniec może jest zbyt krwawy i chaotyczny, ale na chłodne letnie wieczory czy mroźne zimowe noce „Izolacja” jest świetną lekturą.

Medyczne thrillery mnie nie kręcą, więc sama nie wiem dlaczego ręka mi się wyrwała akurat po tę książkę. Okładka nie zachęcała, to pewne. Z tyłu opis długi jak moje paragony z Biedronki i brakowało tylko nazwiska/ nazwisk czarnych charakterów.
Wypożyczyłam, a kiedy zaczęłam czytać – wsiąkłam na dobre. Spodobało mi się. Główny bohater z przeszłością wrzucony w sam środek...