Wiersze jak wiersze…przyjemne…rymy są, sens jest i na pewno nie byłoby kłopotu z odpowiedzią na pytanie: „co autor miał na myśli?”. Ale tym, co zapisze się na stałe w mej pamięci z tomiku „Impresye” są zamieszczone na jego końcu dwa eseje Zbierzchowskiego: pierwszy na temat malarza Iwana Trusza, drugi o muzyce Edwarda Griega. Zawsze z ogromną przyjemnością słucham, gdy ktoś opowiada mi o czymś, co zrobiło na nim ogromne wrażenie, co wzbudziło w tym kimś zachwyt. Wtedy w oczach mówiącego pojawia się takie światełko, które wywołuje mój uśmiech i ciekawość, co do przedmiotu opowieści. Te eseje są właśnie taką przeuroczą gawędą o twórcach, którzy poetę zafascynowali. O ile kompozycja Griega do dramatu Ibsena „Peer Gynt” (zwłaszcza „Poranek” czy „W grocie Króla Gór”) jest świadomie lub nieświadomie znana większości osób, to przyznaję, że do tej pory o Truszu nie słyszałam. Zbierzchowski w ciekawy sposób przedstawił mi sylwetki obu artystów i ich twórczość. Skłonił, bym sobie ich „wygooglowała”. I muszę przyznać, że moim zdaniem tytuł całego tomu najlepiej do tych dwóch rozpraw pasuje.

Wiersze jak wiersze…przyjemne…rymy są, sens jest i na pewno nie byłoby kłopotu z odpowiedzią na pytanie: „co autor miał na myśli?”. Ale tym, co zapisze się na stałe w mej pamięci z tomiku „Impresye” są zamieszczone na jego końcu dwa eseje Zbierzchowskiego: pierwszy na temat malarza Iwana Trusza, drugi o muzyce Edwarda Griega. Zawsze z ogromną przyjemnością słucham, gdy ktoś...