Fantastyczna powieść, która wzbudza poczucie nieograniczonego współczucia wobec głównej postaci - Księcia Myszkina, ale i nie tylko. Tak jak zawsze, portrety psychologiczne postaci są na najwyższym poziomie, jednakże klimat całego dzieła jest niezwykle... straszny. Mniej więcej każdy doznaje jednocześnie cierpienia. Nastasja Filipowna to przykład postaci tragicznej. Dostojewski urzekł mnie tym, że skonstruował tak wspaniale bohaterkę, która jest wręcz opętana przez swoją ideologię, myśląc i powtarzając jak mantre, że nie zasługuje na lepsze życie. I gdy ma szanse chociaż poprawić swój stan to ona tego nie robi mimo, że jest świadoma swoich "idiotycznych" czynów, które zniszczą jeszcze bardziej jej żywot. Osobiście uważam że tytuł nie odnosi się tylko do głównej postaci. Każdy jest obnażony w mniej lub większym stopniu przez autora, dzięki czemu nie raz my, czytelnicy możemy powiedzieć, że opisywana przez mistrza postać jest idiotą. Osobiście mnie ostatni rozdział oraz epilog dobił i przygnębił przez kilka dni. Wybitne dzieło skupiające w sobie cierpienie, dobroć, poniekąd mesjanizm, krytykę społeczeństwa rosyjskiego oraz niesprawiedliwość, która jest wszechobecna w tym świecie

Fantastyczna powieść, która wzbudza poczucie nieograniczonego współczucia wobec głównej postaci - Księcia Myszkina, ale i nie tylko. Tak jak zawsze, portrety psychologiczne postaci są na najwyższym poziomie, jednakże klimat całego dzieła jest niezwykle... straszny. Mniej więcej każdy doznaje jednocześnie cierpienia. Nastasja Filipowna to przykład postaci tragicznej....