Robert Falcon Scott bardzo pragnął być pierwszy. Antarktydę badał od dawna. Skrupulatnie przewidywał, tak potrzebne dla powodzenia jego wyprawy, roczne amplitudy temperatur. Jego prognozy potwierdziły się niemal bezbłędnie. Nie przewidział tylko, że 1912 rok będzie wyjątkiem potwierdzającym regułę.
Postawił na nowoczesność. Obok kuców syberyjskich, w wyposażeniu jego ekipy  znalazły się również sanie motorowe oraz lekkie brezentowe kombinezony. Wyprawa „Terra Nova” miała do pokonania 2900km, a jej celem był biegun południowy. Kuszący nie tylko Roberta. Wespół ze Scottem, do tego morderczego wyścigu, stanęła grupa Amundsena. Norwega wspierała tradycja. Psy, ubrania z foczych futer i zwykłe sanie.
Od początku Amundsen prowadził. Scott miał natomiast problemy zarówno ze zwierzętami, jak i sprzętem. Pech prześladował tę wyprawę od początku, aż po gorzki finał. Gdy po dotarciu do upragnionego celu okazało się, że norweska ekipa zatknęła swą flagę 33 dni przed Brytyjczykami, wydawało się, że gorzej być nie może. Pięciu śmiałków przełknęło tę łyżkę dziegciu i rozpoczęło dramatyczny powrót.

Temperatura spadła do -35 ̊C. Pierwszy po ataku torsji i utracie przytomności, zmarł Evans. Stopy Oatesa zaatakowała gangrena. Namawiał towarzyszy by zostawili go w śpiworze, ale uparcie odmawiali. Kolejnego ranka wyszedł z namiotu wprost w śnieżną zamieć, by nigdy już nie wrócić. Oddał życie w imię troski o pozostałych. Śnieżyca nie odpuszczała, a temperatura sięgała już -50°̊C. Dalszy marsz był niemożliwy. Scott do końca prowadził dziennik: „Ostatni wpis. Na Boga, zaopiekujcie się naszymi bliskimi”-nakreślił koślawo u kresu sił.

Żona Scotta ruszyła w końcu by go szukać. Płynąc przez Pacyfik, na pokładzie statku, otrzymała telegram. Odnaleziono namiot i ciała. Jej mąż nie żył od ośmiu miesięcy.
Jego śpiwór był rozpięty by przyspieszyć śmierć. Obejmował ramiona swoich dwóch, zmarłych przed nim, towarzyszy. Byli o dzień drogi od magazynu z żywnością i opałem.
Ta wstrząsająca historia jest jedną z wielu, które autor zawarł w swojej książce. Warto!

Robert Falcon Scott bardzo pragnął być pierwszy. Antarktydę badał od dawna. Skrupulatnie przewidywał, tak potrzebne dla powodzenia jego wyprawy, roczne amplitudy temperatur. Jego prognozy potwierdziły się niemal bezbłędnie. Nie przewidział tylko, że 1912 rok będzie wyjątkiem potwierdzającym regułę.
Postawił na nowoczesność. Obok kuców syberyjskich, w wyposażeniu jego...