Trudno mi tę książkę ocenić - okazała się lepsza, niż się spodziewałam, ale jednak coś w niej zgrzyta. Jako książka dla młodzieży pełni w sposób nieuchronny funkcję dydaktyczną i na tym polu dużo punktów traci. Najgorszy jest niestety główny bohater, który jest niedojrzałym, naiwnym, porywczym, narcystycznym i roszczeniowym bucem, i co prawda jest to zapewne realistyczne, a na dodatek zostaje mu to parokrotnie w toku powieści wytknięte, ale ostateczna wymowa jest stoprocentowo afirmacyjna, a coś tak trudnego i ciekawego jak budowanie własnej tożsamości zostaje wygaszone na rzecz nudnego wątku parakryminalnego i jeszcze nudniejszego wątku miłosnego.

Tosiek to niestety przykład niesławnego motywu "not like other girls", tyle że z dopisaną konsekwencją "so obviously a boy". Wszystkie dziewczyny, jakie widzimy, to płytkie idiotki zainteresowane tylko flirtami i makijażem. Wprawdzie w 2-3 momentach pojawia się myśl, że "baby nie są wcale takie gópie, nieładnie tak mówić", no ale mało tego. Dzięki niebiosom chociaż za lodołamacz-ciocię Idalię, chociaż można snuć teorie, że sama najpierw wpędziła Tosię w zinternalizowaną mizoginię, która na koniec objawiła się transpłciowością.

Ciekawe zresztą, że słowo "transpłciowość" w ogóle w książce nie pada, nie ma też w gruncie rzeczy mowy o dysforii, więc cała ta tośkowa przemiana jest bardzo bajkowa, fanfikowa właśnie, jak cosplay ładnego chłopca.

Podobały mi się pewne zniuansowania i nieco złagodzone kontury schematycznych postaci (samica alfa Emilia...), bardzo dobra była też postać ojca bohatera, ale mniej więcej od połowy / dwóch trzecich spazmatyczno-niemrawy rozwój postaci Tośka zaczął mnie potwornie irytować. Myślę też, że niedobrze jest sprzedawać uproszczony obraz rzeczywistości, według którego autodiagnoza i cosplayowanie innej persony, w przeciwieństwie do profesjonalnej psychoterapii, nagle i trwale rozwiąże poważne problemy psychiczne.

Trudno mi tę książkę ocenić - okazała się lepsza, niż się spodziewałam, ale jednak coś w niej zgrzyta. Jako książka dla młodzieży pełni w sposób nieuchronny funkcję dydaktyczną i na tym polu dużo punktów traci. Najgorszy jest niestety główny bohater, który jest niedojrzałym, naiwnym, porywczym, narcystycznym i roszczeniowym bucem, i co prawda jest to zapewne realistyczne, a...