Co oznacza owe dziewięć milimetrów do nieba w tytule książki. To kaliber pocisku, którym strzelają sobie w głowę policjanci. Dobrze to opisał Aleksander Sowa, czynny policjant i pisarz w swojej ostatniej książce wydanej w tym roku „Czas Wagi”, cyt.:„Gliniarze się nie wieszają, nie podcinają sobie żył. Nie skaczą z wieżowców, nie rzucają się pod pociąg ani nie łykają tabletek jak nastolatki w ciąży! Kupujemy flaszkę, pijemy i pakujemy sobie kulkę w podniebienie ze służbowej broni. Ku chwale ojczyzny !”

Piotr Pochuro to policjant, który zakończył służbę w 2005 roku. W powieści nie jest dokładnie określony czas, ale z opisów można wnioskować, że są to lata 90-te, kiedy gangi walczyły na ulicach polskich miast, wymuszały haracze od właścicieli restauracji, strzelano do policjantów, jak do kaczek.

Główni bohaterowie to właśnie policjanci z prewencji w Warszawie prowadzący śledztwo w sprawie gangsterów handlujących narkotykami.

Powieść jest krótka, szybko się czyta. Jej plusem jest autor, który wie, o czym pisze. Prawdziwy obraz, jak wyglądało życie psa z prewencji, to służbowe i to prywatne. Część rzeczy się zmieniło, ale część pozostaje aktualna. Piotr Pochuro, jest to pseudonim literacki, napisał tylko trzy książki. Ciekawa powieść dla osób lubiących czytać o polskich policjantach.

Co oznacza owe dziewięć milimetrów do nieba w tytule książki. To kaliber pocisku, którym strzelają sobie w głowę policjanci. Dobrze to opisał Aleksander Sowa, czynny policjant i pisarz w swojej ostatniej książce wydanej w tym roku „Czas Wagi”, cyt.:„Gliniarze się nie wieszają, nie podcinają sobie żył. Nie skaczą z wieżowców, nie rzucają się pod pociąg ani nie łykają...