Pierwszą książkę z serii „Dziennik łowcy przygód” przeczytałam całkiem przypadkowo, ale po kolejne sięgnęłam już sama. Bardzo spodobało mi się, w jaki sposób autor opisuje odwiedzane kraje i przybliża obce kultury. Wszystkie te informacje nie są podane czytelnikowi prosto na tacy, ale zawarte w relacjach z kolejnych przygód Simona. Niektóre
z nich są prawie jak wyciągnięte z powieści przygodowej, dlatego tak trudno oderwać się od czytania. Dużym plusem jest proekologiczny wydźwięk książki. Tym razem najwięcej uwagi Simon poświęca małym, uroczym lemurom, które należą do zagrożonych gatunków. Fani tych zwierzątek powinni być szczególnie zadowoleni, bo w „Madagaskarze” jest o nich naprawdę sporo informacji (m.in. gdzie je można znaleźć i jaki jest ich „poziom słodkości” :-)).
Polecam tę książkę ciekawym świata nastolatkom i ich nieco starszym opiekunów – każdy się z niej dowie czegoś ciekawego. To bardzo przyjemna lektura, która pozwala na połączenie dobrej rozrywki z przyswajaniem wiedzy, którą nie zawsze można zdobyć w szkole.

Pierwszą książkę z serii „Dziennik łowcy przygód” przeczytałam całkiem przypadkowo, ale po kolejne sięgnęłam już sama. Bardzo spodobało mi się, w jaki sposób autor opisuje odwiedzane kraje i przybliża obce kultury. Wszystkie te informacje nie są podane czytelnikowi prosto na tacy, ale zawarte w relacjach z kolejnych przygód Simona. Niektóre
z nich są prawie jak wyciągnięte...