Najnowsze artykuły
Artykuły7 gotyckich powieści na mgliste dni
31
Artykuły„Psychoza”, „Lśnienie”, „Zagłada domu Usherów”, czyli różne oblicza motywu szaleństwa w literaturze
18
ArtykułyCzytamy w weekend – Światowy Dzień Zwierząt 2024
421
ArtykułyReese Witherspoon i Harlan Coben piszą wspólną powieść. Premiera thrillera już w przyszłym roku36
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2020
2018
2014
Po drugiej stronie Uralu Sławomir Michał 
Wśród Polaków, podróżowanie w kierunku wschodnim, nigdy nie było popularne. Nawet w czasach PRL-u więcej Polaków docierało do Monachium i Paryża niż do Moskwy czy Leningradu. Obecnie jest jeszcze gorzej. Dlaczego tak jest? Wystarczy przejrzeć Internet, jeżeli już coś jest napisane o Rosji to są to jedynie złe wiadomości. Z tego powodu przeciętny obywatel naszego kraju postrzega Rosję jako kraj dziki i niebezpieczny. Tymczasem dwóch młodych Polaków wybiera się w głąb Federacji Rosyjskiej- autostopem i to w dodatku praktycznie bez pieniędzy.
Dużym walorem książki jest jej nietypowość wynikająca ze sposobu podróżowania autora, który nie wybrał standardowego środka transportu, takiego jak kolej lub samochód terenowy. Natomiast postanowił zwiedzić, a właściwie dotrzeć do dziewczyny swego współtowarzysza podróży- autostopem. To pozwoliło poznać wiele osób. Rozmowy z nimi pozwalają lepiej zrozumieć ten duży i niezwykły kraj. Dlatego moim zdaniem jest to ogromnym plusem książki, która nie skupia się na opisach dobrze znanych, z internetowych stron, budynków i zabytków, ale skupia się na rozmowach z mieszkańcami Ukrainy i Rosji.
Jednak czegoś w niej zabrakło...
Cała recenzja dostępna na moim blogu: http://thediize.pl/recenzje/po-drugiej-stronie-uralu-recenzja-przedpremierowa/
Po drugiej stronie Uralu Sławomir Michał
Po książkę sięgnęłam ze względu na wzbogacenie wiedzy na temat kierunków wschodnich. Od zawsze marzyła mi się podróż do Rosji. Po opisie od wydawcy stwierdziłam, że warto sięgnąć po nią i nie zawiodłam się. Autor opisuje spontaniczną podróż dwojga młodych mężczyzn, którzy postanowili zdobyć wschód podróżując autostopem, bez większych oszczędności i bazując na uprzejmości ludzi napotkanych po drodze. Pasuje tu powiedzenie: „A gdyby tak rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady”- w tym przypadku do Rosji i dalej w stronę Uralu😊 Książka jest napisana w formie dziennika z podróży. Poza realnymi opisami obcych kultur, religii, poglądów politycznych oraz napotkanych miejsc wplątany jest w to wszystko fikcyjny wątek poszukiwania pewnej dziewczyny, przez co całość wciąga jeszcze bardziej. Podobał mi się ten szalony pomysł podróży autostopem, chodź sama nie wiem czy zdecydowałbym się na ten typ podróżowania jednak autor świetnie pokazuje, że dla chcącego nie ma nic trudnego a dalekie eskapady nie zawsze wiążą się z dużymi kosztami. Po lekturze tej książki, po raz kolejny przekonuje się, że kraje wschodnie to „stan umysłu” a zwłaszcza Rosja i dzięki temu jestem jeszcze bardziej zmotywowana, żeby w najbliższych pięciu latach zrealizować swoje plany podróżnicze.
