"Drobna nieuważność" to zbiór opowiadań z życia wziętych, w których chyba na próżno szukać puenty. Niektóre historie są zabawne, inne są przestrogą, jeszcze inne pokazują, że świat zapomina, ale człowiek, którego coś dotknie nie zapomni nigdy.
W każdym z tych opowiadań (może poza pierwszym, które jest nieco inaczej napisane) brakuje mi jakiegoś wstępu, wprowadzenia w historię. Czegoś na wzór "było ciepłe lato, choć czasem padało", gdy dotarłem na Podlasie, albo znalazłem się we Francji szukając szczęścia w życiu, a znalazłem historię o kobiecie, która posłodziła Bordeaux przyprawiając gospodarza o zawał. To, co jednak trzeba oddać Kosie to fakt, że potrafi słowem oddać charakterologię postaci. Wiemy, z kim mamy do czynienia, co pozwala nam w jakiś sposób wczuć się w te osoby i zrozumieć, co w nich zaszło w opisywanych sytuacjach.
"Drobna nieuważność" to w sumie dziwna książka, chaotyczna i poukładana jednocześnie, pouczająca i niewiele wnosząca zarazem. Jedno, co wynika z niej wprost, to to, że życie jest wystarczająco dziwne, nie musimy go dodatkowo ubarwiać...

"Drobna nieuważność" to zbiór opowiadań z życia wziętych, w których chyba na próżno szukać puenty. Niektóre historie są zabawne, inne są przestrogą, jeszcze inne pokazują, że świat zapomina, ale człowiek, którego coś dotknie nie zapomni nigdy.
W każdym z tych opowiadań (może poza pierwszym, które jest nieco inaczej napisane) brakuje mi jakiegoś wstępu, wprowadzenia w...