Przed wojną takie książki jak ta określano literaturą dla praczek.

Zbieranina reportaży na poziomie słabszych materiałów w kolorowych magazynach. Nawet jeśli autorka trafia na ciekawych rozmówców, jak na przykład pierwszy nauczyciel z pierwszej szkoły w Abu Dhabi czy polskich architekt zaangażowany w budowę największych budowli Dubaju, pali temat koncertowo.

Z małymi wyjątkami banalne historie banalnych ludzi, dzielących się banalnymi przemyśleniami o Emiratach oraz ich mieszkańcach. Najzabawniejszy i najczęściej przewijający się motyw to narzekanie na nietolerancyjną, pełną rasowych Europę (Zachodnią - sic!) i przeciwstawianie temu sielankowej koegzystencji niezliczonych narodowości zamieszkujących Dubaj i Abu Dhabi. Zwłaszcza, że jeden z rozdziałów traktuje o sytuacji robotników z Azji Południowej.
A to tylko jeden z przykładów na płycizny tych reportaży.

Dobrze, że mam abonament Legimi, bo gdybym za tę książkę zapłacił, to żałowałbym niepomiernie.

Przed wojną takie książki jak ta określano literaturą dla praczek.

Zbieranina reportaży na poziomie słabszych materiałów w kolorowych magazynach. Nawet jeśli autorka trafia na ciekawych rozmówców, jak na przykład pierwszy nauczyciel z pierwszej szkoły w Abu Dhabi czy polskich architekt zaangażowany w budowę największych budowli Dubaju, pali temat koncertowo.

Z małymi...

Dobrze napisana ksiazka, wciagajaca i nastawiona na reportaz. Szczegolnie polecam ja osobom, ktore: 1) w Emiratach juz byly, 2) maja przynajmniej podstawowa wiedze o tym kraju. W przeciwnym razie relacja z "Miasta innych ludzi" moze sie wydac troche chaotyczna, a zlozone aspekty zycia, np. emirackich kobiet, raczej powierzchowne i widziane z Zachodniej perspektywy. Tytul jest poza tym zwodniczy, poniewaz w ksiazce sa tez opowiedziane losy np. pierwszego nauczyciela w Abu Dabi czy historyczne dzieje oazy na pustyni - Al Ain. Duzym minusem tej ksiazki jest brak podpisow pod zdjeciami. Natomiast podoba mi sie jej roznorodnosc i prostolinijnosc, brak wyciagania sceptycznych czy ostatecznych wnioskow z arabskich tradycji i zwyczajow, a chec ukazania kontrastu miedzy tym, co w tej kulturze funkcjonuje od wiekow a tym, co sie w niej gruntownie zmienilo po odkryciu ropy naftowej.

Dobrze napisana ksiazka, wciagajaca i nastawiona na reportaz. Szczegolnie polecam ja osobom, ktore: 1) w Emiratach juz byly, 2) maja przynajmniej podstawowa wiedze o tym kraju. W przeciwnym razie relacja z "Miasta innych ludzi" moze sie wydac troche chaotyczna, a zlozone aspekty zycia, np. emirackich kobiet, raczej powierzchowne i widziane z Zachodniej perspektywy. Tytul...

Dubaj jest jednym z miast, które niesamowicie mnie fascynują. Czytając tę książkę, czułam się, jakbym naprawdę tam była❤️

Autorka dała tutaj głos ekspatom (tzn. osobom niebędacymi tubylcami),z którymi przeprowadzała wywiady. Znalazło się tutaj też paru Polaków, co było miłym zaskoczeniem. Pokazała wiele różnych perspektyw, a także różnice w postrzeganiu idyllycznego miasta. Nie ma tutaj idealizowania, jest raczej neutralne podejście do - opisana ciemniejsza strona Dubaju, tj. wszechobecna cenzura i złe warunki pracy imigrantów. Była też mowa o pogoni za karierą, życiu osobistym, relacjach międzyludzkich, i przede wszystkim - o zarobkach i różnicach kulturowych, które w Dubaju są widoczne jak nigdzie indziej.

Reportaż jest uzupełniony przez zdjęcia. Nie ma ich dużo, ale bardzo fajnie dopełniły całokształt. Jedyny minus dla mnie to fakt, że nie do końca zostały dopasowane do opisywanej sytuacji oraz nie ma dokładnie wyjaśnione, co się na nich znajduje.

Styl pisania autorki był w porządku. Czytało się przyjemnie, jednak chwilami za bardzo skupiała się na drobnych szczególikach, które dla mnie nie były tutaj niezbędne💁🏻‍♀️ Mimo to bardzo się wciągnęłam i przyjemnie spędziłam czas przy tym reportażu❤️

Dla osób, które chcą lepiej zrozumieć Dubaj - czytajcie!

Dubaj jest jednym z miast, które niesamowicie mnie fascynują. Czytając tę książkę, czułam się, jakbym naprawdę tam była❤️

Autorka dała tutaj głos ekspatom (tzn. osobom niebędacymi tubylcami),z którymi przeprowadzała wywiady. Znalazło się tutaj też paru Polaków, co było miłym zaskoczeniem. Pokazała wiele różnych perspektyw, a także różnice w postrzeganiu idyllycznego...

Trochę broniłam się przed tą książką. Mysalsm, że to bardziej przewodnik. A to bardzo ciekawe historie ludzi. I smutna konstatacja, że pewne elementy natury ludzkiej występują bez względu na szerokość geograficzną i temperaturę powietrza.

Trochę broniłam się przed tą książką. Mysalsm, że to bardziej przewodnik. A to bardzo ciekawe historie ludzi. I smutna konstatacja, że pewne elementy natury ludzkiej występują bez względu na szerokość geograficzną i temperaturę powietrza.

Trochę ciężko ocenić te książkę, bo nawet z określeniem, czym jest, będzie problem. Reportażem? Dyskutowałabym. Wywiadem rzeką? Absolutnie nie, chociaż na wywiadach się opiera. Pamiętnikiem, zapisem emocji i impresji? No to już bliżej. Bo "biografią" jednego miasta też nie.
Dubaj i Zjednoczone Emiraty Arabskie fascynują i zaskakują, a podejrzewam, że im głębiej się je poznaje (o ile to możliwe),tym więcej tu jest zaskoczeń i nie każde z nich musi być pozytywne. Anna Dudzińska próbuje "opowiedzieć" Dubaj widziany oczami "ekspatów", również Polaków. Tematyka trochę od sasa do lasa, bohaterowie też. I tak się zastanawiam, jakim kluczem oceny się posłużyć... I jeden chyba sprawdzi się najlepiej - pytanie, czy po przeczytania tej książki zaczęłabym planować zwiedzanie Dubaju, zachęcona, zszokowana lub zaintrygowana tym, co przeczytałam... nie. Przykro mi, ale nie. Owszem mam teraz w głowie całe mnóstwo ciekawostek, ale tanich lotów do Dubaju nie szukam.

Trochę ciężko ocenić te książkę, bo nawet z określeniem, czym jest, będzie problem. Reportażem? Dyskutowałabym. Wywiadem rzeką? Absolutnie nie, chociaż na wywiadach się opiera. Pamiętnikiem, zapisem emocji i impresji? No to już bliżej. Bo "biografią" jednego miasta też nie.
Dubaj i Zjednoczone Emiraty Arabskie fascynują i zaskakują, a podejrzewam, że im głębiej się je...

Szybko się czyta, duży druk, lekkp napisane. Szkoda że te fotografie nie do końca grają z treścią rozdziałów i nie za bardzo wiadomo co przedstawiają.
Reportarz fajnie się zaczyna, jest dużo o samym mieście, o mieszkańcach, o historii, natomiast w kolejnych rozdziałach życiorysy poszczególnych bohaterów zaczynają zjadać temat przewodni (jak to w sumie w reportarzu o ludziach więc po co się czepiam). Według mnie są zbyt szczegółowe i nie mogłem ich poprzeplatać w takich proporcjach tak aby wyeksponować Dubaj jaki mnie interesuje najbardziej.

Szybko się czyta, duży druk, lekkp napisane. Szkoda że te fotografie nie do końca grają z treścią rozdziałów i nie za bardzo wiadomo co przedstawiają.
Reportarz fajnie się zaczyna, jest dużo o samym mieście, o mieszkańcach, o historii, natomiast w kolejnych rozdziałach życiorysy poszczególnych bohaterów zaczynają zjadać temat przewodni (jak to w sumie w reportarzu o...

To nie przewodnik, to reportaż. Ale za to jaki! autorka rozmawia z bardzo ciekawymi osobami, nie tylko Polakami. Poruszane historie osób jak dla mnie są ułożone w kolejności powstawania i budowania Emiratów. Tytuł zwodniczy, to nie tylko o Dubaju ale o całym ZEA. Książka pomogła mi lepiej zrozumieć historię i kulturę i ludzi, przed kolejnym wyjazdem do Dubaju. Polecam

To nie przewodnik, to reportaż. Ale za to jaki! autorka rozmawia z bardzo ciekawymi osobami, nie tylko Polakami. Poruszane historie osób jak dla mnie są ułożone w kolejności powstawania i budowania Emiratów. Tytuł zwodniczy, to nie tylko o Dubaju ale o całym ZEA. Książka pomogła mi lepiej zrozumieć historię i kulturę i ludzi, przed kolejnym wyjazdem do Dubaju. Polecam

Bardzo ciekawe, wciągające reportaże. Styl autorki nie do końca mi odpowiadał, dlatego moja ocena to 7. Mieszkałam w Dubaju rok czasu jakieś 10 lat temu, więc czytanie tej książki było dla mnie również podróżą sentymentalną. Z lektury wywnioskowałam, że mało co się tam zmieniło... Jest kilka pozytywnych zmian, ale jeśli chodzi o mentalność to przed nimi długa droga... Nawet nie wiem, czy oni w ogóle chcą się zmienić, czy im to do czegokolwiek potrzebne. Myślę, że wszelkie ich mentalne zmiany są raczej "pod turystów". Emiraty są jakie są i tak należy do nich podchodzić- obserwując z ciekawością, bez porównań do Europy. Świat o wielu obliczach - fascynacja i odraza w jednym. Świat na pokaz, nastawiony na kasę. Mogę się z wieloma aspektami nie zgadzać, ale i tak po części podziwiam Szejka założyciela i obecnie panującego-zarzadzają państwem jak wielkim biznesem i wychodzi im to świetnie. A że są też ciemne strony Emiratów - no cóż, to akurat trochę ukrywają... Dlatego warto przeczytać tą książkę, aby dowiedzieć się, że "nie wszystko złoto, co się świeci". Polecam dla poszerzenia myślowych horyzontów.

Bardzo ciekawe, wciągające reportaże. Styl autorki nie do końca mi odpowiadał, dlatego moja ocena to 7. Mieszkałam w Dubaju rok czasu jakieś 10 lat temu, więc czytanie tej książki było dla mnie również podróżą sentymentalną. Z lektury wywnioskowałam, że mało co się tam zmieniło... Jest kilka pozytywnych zmian, ale jeśli chodzi o mentalność to przed nimi długa droga... Nawet...

Dubaj to zaiste wyjątkowe miejsce. Miejsce gdzie na środku pustyni wybudowano miasto ze stokiem narciarskim, na którego ulicach samochody przyciągające wzrok przechodniów zaczynają się od takich marek jak Bugatti czy Mambo bo na Porsche już nikt uwagi może zwraca. Autorka opisała perspektywę tego miasta z punktu widzenia kilku osób (w tym obcokrajowców). Ciekawa książka.

Dubaj to zaiste wyjątkowe miejsce. Miejsce gdzie na środku pustyni wybudowano miasto ze stokiem narciarskim, na którego ulicach samochody przyciągające wzrok przechodniów zaczynają się od takich marek jak Bugatti czy Mambo bo na Porsche już nikt uwagi może zwraca. Autorka opisała perspektywę tego miasta z punktu widzenia kilku osób (w tym obcokrajowców). Ciekawa książka.

Autorka w tym reportażu oddaje głos osobom nienależącym do tubylczej ludności Emiratów: pracownikom, tzw. ekspatom. Nie zawsze życie w Dubaju jest usłane różami, wszystko oczywiście zależy od klasy i stanowiska; co innego lekarz czy architekt, a co innego sprzątaczka czy pracownik budowlany pracujący nieraz za głodowe stawki. Reportaż ten trzeba czytać uważnie, bo sporo tu krytycznych uwag, jednak trochę napisanych między wierszami. Przykładem jest część traktująca o budowie Burdż Chalifa... Przyznaję, że całe to ostentacyjne bogactwo Emiratów wzbudza we mnie bardzo mieszane uczucia - wszak te pieniądze nie pochodzą z pracy, ale z bogactw naturalnych. Fajnie, że władca dla odmiany podzielił się bogactwem z ludźmi i dba o nich, zamiast gnębić - to jest naprawdę sztos - ale zasadne jest pytanie, co będzie jak się skończy ta bonanza i czy słuszne jest trwonienie fortuny na sztuczne wyspy czy najwyższe wieżowce. Na pytanie "po co" pada odpowiedź "dla prestiżu", a mnie staje przed oczyma Wyspa Wielkanocna... oni też budowali posągi "dla prestiżu".

Szkoda, że zdjęcia nie ilustrują tekstu i właściwie nie wiadomo, co na nich jest, bo brak podpisów.

Autorka w tym reportażu oddaje głos osobom nienależącym do tubylczej ludności Emiratów: pracownikom, tzw. ekspatom. Nie zawsze życie w Dubaju jest usłane różami, wszystko oczywiście zależy od klasy i stanowiska; co innego lekarz czy architekt, a co innego sprzątaczka czy pracownik budowlany pracujący nieraz za głodowe stawki. Reportaż ten trzeba czytać uważnie, bo sporo tu...