Ach, jakże byłabym zachwycona, gdyby wszystkie książki o tej tematyce były tak interesujące! Świat od razu byłby piękniejszy, gdyby studenci pedagogiki czy osoby zainteresowane tematyką związaną z domami dziecka itp., mieliby możliwość zapoznania się z większą ilością literatury pedagogicznej, która jest napisana tak, jak zrobił to Marek Andrzejewski.
Nie ma tutaj mnóstwa regułek, które rozumieją tylko osoby z "branży", albo i nie rozumie prawie nikt. Nie ma tutaj zbędnego moralizowania, wychwalania jak to w domach dziecka jest mnóstwo biednych sierotek, które czekają na to, aby trafić do jakiejś rodziny, która zaopiekuje się nimi i będą żyli długo i szczęśliwie.
"Domy na piasku" ukazują, że w społeczeństwie panuje wiele stereotypów, które często są bardzo krzywdzące i dla wychowanków, i dla ich rodziców. Autor uświadamia, iż nie można wszystkich rodziców wrzucać do jednego worka z napisem "źli, okrutni, znęcający się nad dzieckiem, niezajmujący się nim". Trzeba mieć świadomość tego, że bywają to ludzie ubodzy, bezrobotni, chorzy i niewydolni wychowawczo - mimo tego, iż kochają swoje dzieciaki, nie są w stanie zapewnić im podstawowych potrzeb, a mogą im dać "jedynie" swoją miłość. Jednak według wielu osób miłość to za mało...
Marek Andrzejewski tłumaczy również, że dzieciom nie wolno zamykać drogi powrotnej do domu rodzinnego, gdyż one najczęściej chcą tam wrócić, ponieważ kochają rodziców. Należy wspomagać rodziny z problemami i dążyć do tego, aby dzieciaki mogły tam wrócić.
A domów dziecka nie należy stawiać na piasku, lecz na stabilnym gruncie, który przyniesie owoce.

Ach, jakże byłabym zachwycona, gdyby wszystkie książki o tej tematyce były tak interesujące! Świat od razu byłby piękniejszy, gdyby studenci pedagogiki czy osoby zainteresowane tematyką związaną z domami dziecka itp., mieliby możliwość zapoznania się z większą ilością literatury pedagogicznej, która jest napisana tak, jak zrobił to Marek Andrzejewski.
Nie ma tutaj mnóstwa...