Zorganizowany w latach 1968-1969 Golden Globe Race to samotny wyścig bez zawijania do portu który przeszedł do legendy jako jedna z najbardziej ekscytujących żeglarskich historii. Choć do mety dotarł tylko jeden uczestnik, Brytyjczyk Robin Knox-Johnston, to Bernard Moitessier który nigdy nie dotarł do mety zyskał równie dużą sławę.

W książce oprócz samych przygotowaniach żeglarza do regat, dostajemy codzienny zapis jego relacji z pobytu na morzu, jego zmaganiach z naturą jak i samym sobą. Z podziwem czytało się o jego zmaganiach z samą łodzią która próbowała oprzeć się sile fal i podejmowaniu napraw przez Moitessiera, które to w normalnych warunkach byłyby trudne do wykonania a co dopiero podczas sztormu. Jednak w dużej mierze to książka o tęsknocie, samotności, która z każdym dniem staje się coraz bardziej doskwierać żeglarzowi.

Dużym zaskoczeniem dla mnie był fakt, że po kilku miesiącach samotnej żeglugi, zmierzając po zwycięstwo zaczęło w nim kiełkować kwestionowanie celu tego wyścigu i zaczął rozmyślać nad tym co tak naprawdę ma dla niego ważne znaczenie. Gdy zrozumiał bezsens rywalizacji, zbędność ścigania się, poddanie się upływającemu czasowi na wzór morskich ptaków, postanowił porzucić wyścig i kontynuować samotnie dalszą żeglugę.

Oprócz zdjęć, w książce znajdziemy też sporo rysunków wykonanych podczas rejsu przez samego autora. „Długa droga” to istny pamiętnik z podróży Moitessiera który podczas najdłuższej samotnej podróży bez zawijania do portu przepłynął 69 367 km. To niezwykły reportaż nie tylko dla miłośników żeglarstwa.

Zorganizowany w latach 1968-1969 Golden Globe Race to samotny wyścig bez zawijania do portu który przeszedł do legendy jako jedna z najbardziej ekscytujących żeglarskich historii. Choć do mety dotarł tylko jeden uczestnik, Brytyjczyk Robin Knox-Johnston, to Bernard Moitessier który nigdy nie dotarł do mety zyskał równie dużą sławę.

W książce oprócz samych przygotowaniach...