Zaczęłam czytać tę serię od końca, bo było mi wolno - głównie dlatego, że oglądałam wszystkie filmy. Było to nawet dość ciekawe doświadczenie - taka narracja wsteczna. Najpierw skutek, potem przyczyna.

Kolejny raz napiszę, że postacie w tej serii są bardzo żywe. W tej części szczególnie. Ich wypowiedzi są niezmiennie intuicyjne i przedstawiają strumień myśli. W ogóle ciekawa rzecz, bo uświadomiłam sobie, że postać Yngvego wywoływała u mnie podobne reakcje, co postać zeszłorocznego Jokera (do połowy filmu - nie chodzi mi o tego zabijakę, którym się stał). I oczywiście w wielu momentach wściekałam się na Jarlego, bo nienawidzę kłamstwa i kombinowania. A scena imprezy była szczytem szczytów, narkotyczno-pijackim crescendo, które zburzyło wszelkie relacje Jarlego z bliskimi mu osobami. Nawet mu wtedy nie współczułam. Konsekwencje muszą zostać poniesione. Szkoda tylko, że ktoś został zraniony. Jarle z 𝘊𝘩𝘢𝘳𝘭𝘰𝘵𝘵𝘦 𝘐𝘴𝘢𝘣𝘦𝘭 𝘏𝘢𝘯𝘴𝘦𝘯 znacznie lepiej rozumiał funkcjonowanie relacji międzyludzkich, dlatego też dużo bardziej go lubię. Siedemnastoletni Jarle to samolubny przygłup, który musi się jeszcze sporo nauczyć.

Kocham muzyczne odniesienia, ale to już dawno temu spodobało mi się w filmie, gdzie co pięć minut mówiłam: "o, moja piosenka!". Każdy kolejny rozdział w książce rozpoczyna się cytatem, a ja uwielbiam takie ozdoby. Po tak długim czasie od seansu, pewnych sytuacji nie pamiętałam. Być może, po prostu miały miejsce tylko w książce (albo w filmie zostały przedstawione inaczej). Dlatego muszę dokończyć re-watch, bo nic nie pamiętam i czuję się głupia. Na pewno uroniłam łzę, chociaż teraz nie potrafię powiedzieć nawet z jakiego powodu.

Skończyłam czytać i pozostałam w takim dziwnie smutnym stanie. Tak jakby chciało mi się ryczeć, ale nie do końca.
Jestem pewna, że film i książka wywołały u mnie trochę inne emocje, jednak muszę przyznać, że ta seria okazała się dla mnie bardzo ważna. Zabieram ją do serducha na długi długi czas.

Zaczęłam czytać tę serię od końca, bo było mi wolno - głównie dlatego, że oglądałam wszystkie filmy. Było to nawet dość ciekawe doświadczenie - taka narracja wsteczna. Najpierw skutek, potem przyczyna.

Kolejny raz napiszę, że postacie w tej serii są bardzo żywe. W tej części szczególnie. Ich wypowiedzi są niezmiennie intuicyjne i przedstawiają strumień myśli. W ogóle...