Chwila wytchnienia w lekko pikującej serii, czyli zbiór opowiadań radzieckich. Na otwarcie dostajemy "Śnieżkę" Bułyczowa - krótką, uroczą, owiniętą wokół kosmicznego romansu człowieka z dziewczyną obcego gatunku, ocalałą z katastrofy badawczego statku. Wystarczy kilka zdań, żeby odczuć różnicę między na ogół nieporadną prozą rodzimą a gładką, dopracowaną, przemyślaną i wzbudzającą emocje prozą Bułyczowa.

Następne dwa opowiadania, najdłuższe w zbiorze, są nieco chropawe. "Prawo do powrotu" Kołupajewa oferuje nawet ciekawy pomysł, ale jest zbyt długie, żeby czytelnik nie zaczął zauważać fabularnej wody. W dodatku szwankuje tu psychologia postaci (wiele zachowań wyjadaczy kosmosu jest irytująco pretensjonalnych, a chwilami wręcz dziecinnych). Podobnie długi i trochę koślawy w materii psychologii postaci jest tytułowy tekst Michajłowa. Jest to jednak jedyne tu opowiadanie hard SF, rozpatrujące istnienie życia w przestrzeni kosmicznej, i chociażby z tego tylko względu warto się z nim zapoznać. Aczkolwiek lojalnie uprzedzam, że nagromadzenie "mądrej" terminologii może dać w kość czytelnikowi rzadko obcującemu z naukami ścisłymi.

Książeczkę zamyka "Miłość i czas" Ilii Warszawskiego. Tu również mamy romans nakreślony lekkim piórem, tyle że jest to opowieść bardziej przyziemna, prostsza niż ta Bułyczowa, choć podobnie kończąca się w lekko gorzki sposób.

Ogólnie więc może rewelacji nie ma, ale wciąż - mimo upływu już 40 lat - warto sięgnąć po ten zbiorek.

Chwila wytchnienia w lekko pikującej serii, czyli zbiór opowiadań radzieckich. Na otwarcie dostajemy "Śnieżkę" Bułyczowa - krótką, uroczą, owiniętą wokół kosmicznego romansu człowieka z dziewczyną obcego gatunku, ocalałą z katastrofy badawczego statku. Wystarczy kilka zdań, żeby odczuć różnicę między na ogół nieporadną prozą rodzimą a gładką, dopracowaną, przemyślaną i...