Napaliłam się na tę książkę jak szczerbaty na suchary, a finalnie strasznie mnie rozczarowała. Będąc już po skończeniu stwierdzam, że poza fajnym pomysłem na fabułę, nie znalazłam w niej nic, co przypadło by mi do gustu.

Największy zgrzyt mam do relacji głównych bohaterów, była ona na tyle dziwna, że nie byłam w stanie jej zrozumieć. Dodatkowo fabuła była tak dziwnie napisana, że zaczynając książkę miałam wrażenie, jakbym wpadła na „głęboką wodę”. Kompletnie nie mogłam się odnaleźć, błądziłam i irytowałam się.
Główni bohaterowie mieli problem z komunikują, nie potrafili też poradzić siebie z problemami, które wyrastały jak grzyby po deszczu. Odniosłam wrażenie, że ciągle krzyczeli i kłócili się. Mam wrażenie również, że ominęłam etap, w którym stali się parą. Ogólnie nawet nie rozumiem tego, dlaczego nią się stali. Dla mnie ta historia byłaby o wiele lepsza, gdyby autorka poświęciła jej więcej czasu, nadała sensu sytuacjom, zwolniła bieg fabuły, bo pędziła „na łeb na szyję”.

Podsumowując „Crash” jest książką, która szybko wyleci z głowy. Autorka ma fajny styl, ale i on nie wystarczył, bym w pełni mogła oddać się historii Luce i Jude’a.

Napaliłam się na tę książkę jak szczerbaty na suchary, a finalnie strasznie mnie rozczarowała. Będąc już po skończeniu stwierdzam, że poza fajnym pomysłem na fabułę, nie znalazłam w niej nic, co przypadło by mi do gustu.

Największy zgrzyt mam do relacji głównych bohaterów, była ona na tyle dziwna, że nie byłam w stanie jej zrozumieć. Dodatkowo fabuła była tak dziwnie...