Igor kocha motocykle i ich naprawianie. Ma niską samoocenę przez to, w jakim środowisku przyszło mu się wychowywać. Nie wierzy w miłość, twierdzi że nie ma w sobie uczuć. Liwia to delikatna, pełna empatii dziewczyna, która od zawsze kocha się w Igorze. Wciąż ma nadzieję, że On to w końcu zauważy, więc nawet kiedy Igor wyjeżdża z miasta, Ona czeka na jego powrót. Spotykają się ponownie po kilku latach, dojrzalsi i inaczej patrzący na świat. Czy ich wzajemne przyciąganie i ogrom pożądania doprowadzą ich do czegoś dobrego? Pierwszy raz spotykam się z twórczością Alexy Lavendy i muszę przyznać, że to całkiem pozytywne spotkanie. Gdy zaczęłam czytać już wiedziałam, że nie będę mogła odłożyć książki, dopóki nie dobrnę do samego końca. I tak właśnie było, nie odłożyłam jej dopóki nie dobrnęłam do samego końca, a kiedy już tak się stało, poczułam smutek, że to już koniec. Historia naszych bohaterów opowiada o miłości, tej zakazanej przynajmniej z jednej strony. Pokazuje nam, że jeśli się kogoś kocha, to nawet mijająca lata w rozłące nie są w stanie tego zniszczyć. Liwia bowiem od zawsze darzyła uczuciem Igora, choć ten traktował ją jak swoją przyjaciółkę. Skłamałby, gdyby nie przyznał się że czuje do niej jakąś chemię, ale zawsze twierdził, że chłopak z taką przeszłością nie jest dla niej odpowiedni. Nie chciał jej skrzywdzić, a myślał, że tak właśnie mogłoby się stać. Ona jednak była uparta i nie odpuszczała. Nie kryła przed nim swoich emocji, pragnęła żeby on w końcu zobaczył w niej nie tylko przyjaciółkę, ale również kobietę. "Moje myśli i pragnienia zawsze kręciły się wokół niego, a teraz jego obecność w naszym domu wcale nie pomagała w ujarzmieniu tej fascynacji. Myślałam, że jego powrót wreszcie ugasi tę palącą tęsknotę i stępi jej ostre kolce, jednak stało się zupełnie inaczej. Im bliżej był, tym bardziej do niego lgnęłam i intensywniej chciałam. Czułam się jak narkomanka, a on był moim uzależnieniem." Autorka w swojej powieści nie opowiada jednak tylko o miłości. Pokazuje nam przemoc domową, trudne przeżycia, wspomnienia, a także brak poczucia własnej wartości. A wszystko to zostało dobrze przedstawione. Ni zabrakło również tej najważniejszej, czyli nadziei. Nadziei, że pomimo doświadczonego zła są ludzie, którzy nadal w ciebie wierzą, dodają ci otuchy i nie oceniają miarą innych. Wykreowane postacie są temperamentne. Igor na pozór buntownik, w środku skrywa wiele emocji, choć potrzebuje czasu, aby to dostrzec. Najpierw przyciąga, by za chwilę odepchnąć od siebie dziewczynę, która go kocha. Ale Liwia to bohaterka, która nigdy się nie poddaje i zawsze ma w sobie nadzieję, że on w końcu już zauważy. To dziewczyna, która nie widzi poza nim świata i pragnie, aby on w końcu zrozumiał jak bardzo jest dla niej ważny. Pokochałam ich oboje i mocno się z nimi zżyłam. Dlatego też mocno trzymałam kciuki, aby oboje w końcu byli szczęśliwi. "Jednego wieczoru Igor przyszedł później z treningów. Jego życie przewróciło się o sto osiemdziesiąt stopni w niecałą godzinę i zmieniło w prawdziwe piekło, po którym poczuł się jak wyrzutek społeczeństwa. Jeden wieczór, jedna sytuacja, gdzie przyparty do muru musiał zadecydować o życiu wszystkich członków swojej rodziny. Wtedy zrobił coś, co go przeraziło i sprawiło, że uwierzył w to, że jest wcielonym złem, kimś niewartym niczego dobrego i kimś, do kogo nikt nigdy nie powinien się zbliżać. Wtedy go straciłam. Wtedy właśnie także postanowiłam, że zrobię wszystko, aby go przekonać, że jest zupełnie inaczej, niż myśli." Alexa Lavenda posługuje się całkiem przyjemnym językiem. Potrafi wywołać w swoim czytelniku ogrom emocji. Pikanterii książce dodają sceny zbliżenia między naszymi bohaterami. A zakończenie powieści pozostaje otwarte, więc książka aż się prosi o kontynuację. Mam nadzieję, że ona kiedyś powstanie, a my się jej doczekamy. "Chłopak z sąsiedztwa" to historia o miłości, przyjaźni, trudnej przeszłości. O walce z samym sobą, o szukaniu lepszego jutra i odzyskaniu własnej godności. Gorąco polecam!