Zatem to już koniec cyklu. Czuję się mocno skołowany... niedosyt wyjaśnień. Andreas strasznie zamieszał. Stworzył wielowątkową i wielowymiarową (dosłownie) opowieść. Jasne, daje delikatne wskazów gdzie w tej chwili dzieje się opisywana fabuła, ale to nie zawsze wystarcza. Nie mówiąc już, że wiele kwestii zostaje kompletnie zignorowanych... kończą się nagle, urywają a dalsza sekwencja przestaje mieć (w odbiorze czytelnika) sens. Możliwe, że Andreas tworzył trochę tak jak autorzy 40 lat temu (np. Moebius czy Caza) - fabuła ma mniejsze znaczenie nad ilustrowanym światem. Sztuka sama w sobie. Ale to nie ten czas, czytelnik CHCE wiedzieć, chce znać rozwiązania... chce ZROZUMIEĆ. Ta seria to niesamowita gratka dla tych którzy lubią doszukiwać się sensu, interpretować, łączyć kropki, wracać w fabule, dyskutować... nadawać sens kiedy autor milczy.

Ten album jest prawdziwą kulminacją wszystkich dziwnych splotów akcji. Coś zostaje wyjaśnione by po chwili... stać się kolejnym pytaniem. Ale dlaczego... o co chodzi? Oczywiście, że autor nawiązuje do obrazów czy ich fragmentów z poprzednich albumów (słynne kręgi Andreasa)... ale to wciąż za mało. Zostają tylko interpretacje. Czy to wystarczy? Nie, i stąd ten niedosyt. Przemiany bohaterów ich transformacje, połączenia i "śmierci"... ich wielokrotne kopie. Ach, zdarza się, że Andreas sam się troszkę gubi... no, przynajmniej raz :D

To wszystko sprawia, że naprawdę trudno jest ocenić tę serię. Bo co faktycznie oceniamy? Rysunek? Fabułę? To jak odebraliśmy czy jak nam się podobało? Ta seria jest o wiele trudniejsza i bardziej pogmatwana niż Rork, Koziorożec czy Cromwell Stone... jest bliższa Cyrus i Mill ale wciąż wyjątkowa.

Czy czuję się rozczarowany zakończeniem? Właściwie nie, mimo tego niedosytu. Mam swoje interpretacje, przemyślenia... takie zakończenie ma nawet sens. Jest bardzo symboliczne i nie ma definitywnego rozdziału na "dobro" czy "zło". Za to KONIEC jest bardzo definitywny i dosadny. Ale nie o to chodzi. Koniec wyjaśnia nam czym było wszystko, nawet jeśli nie wszystko ogarnęliśmy, nawet jeśli zostajemy z "dlaczego?".

Zatem to już koniec cyklu. Czuję się mocno skołowany... niedosyt wyjaśnień. Andreas strasznie zamieszał. Stworzył wielowątkową i wielowymiarową (dosłownie) opowieść. Jasne, daje delikatne wskazów gdzie w tej chwili dzieje się opisywana fabuła, ale to nie zawsze wystarcza. Nie mówiąc już, że wiele kwestii zostaje kompletnie zignorowanych... kończą się nagle, urywają a dalsza...