Antoni Gaudi to geniusz architektury. Jego projekty określane są jako przełomowe. Patrząc na dzieła, które intrygują i zachwycają, odnosi się wrażenie, iż tworzył je człowiek niepospolity. Takie też są jego projekty - niesamowite, piękne, oryginalne, wielobarwne. Znakiem rozpoznawczym Gaudiego są między innymi wielokolorowe płytki szklane i ceramiczne tworzące mozaiki, zastosowane m.in. w ozdabianiu budynków lub ławek w parku Guell. Cechą charakterystyczną dla mistrza są również fale nawiązujące do wody i bardzo często stosowane motywy roślinne.

Gaudi był nie tylko architektem, ale i inżynierem, który poza nieograniczoną kreatywnością w tworzeniu estetycznej architektury, również brał udział w pracach budowlanych dobierając i testując materiały budulcowe pod względem ich wytrzymałości i efektu wizualnego. Antoni Gaudi był wszechstronny: projektował również elementy kute, jak np. bramy, decydował o wyposażeniu wnętrz, projektował ogrody, przykładał dużą wagę do oświetlenia, jak również badał możliwości jak najskuteczniejszej naturalnej wentylacji. Wiele czasu poświęcał nauce, np. geometrii. W swojej pracowni tworzył modele projektowanych elementów budowli.

Gaudi był Katalończykiem, tworzył głównie w Barcelonie na przełomie XrIX i XX wieku. Okres ten w Europie był czasem, w którym artyści wyłamywali się z zasad, przedstawiali nowe wizje i trendy w różnych dziedzinach sztuki, jak np. pełna symboliki i barw - tak jak u Gaudiego - secesja wiedeńska lub Art Nouveau w Paryżu.

Mnie osobiście najbardziej podobają się projekty takie jak Casa Batllo z balkonami w kształcie masek i skrzącą się w odcieniach zieleni i błękitu ścianą, Casa Mila z falistą, „plastyczną” elewacją, brama ze smokiem przy Finca Guell, dach budynku stróżówki w Parku Guell. Na okładce widnieje właśnie jego element.

Niedokończona dotychczas Sagrada Familia to również w wielkiej mierze dzieło Gaudiego. Przyjmując posadę głównego architekta i dyrektora prac budowlanych w 1883 roku, czyli rok po rozpoczęciu prac, zmodyfikował projekt swego poprzednika i do końca życia zajmował się tą świątynią (przez 43 lata), zostawiając dla swych następców wytyczne. Z jego założenia budowa powinna trwać przez około dwieście lat.

Książka „Antoni Gaudi (1852-1926): od natury do architektury” przedstawia z osobna 16 jego dzieł, jednocześnie opisując prace, jakie musiały być w danym przypadku wykonywane, zwraca uwagę na szczegóły, zastosowane materiały, inspiracje. Pozycja zawiera również życiorys artysty. Autorka Maria Antonietta Crippa jednak nie pokazuje Gaudiego jako człowieka z krwi i kości, a jedynie jako artystę. Piękne zdjęcia na kredowym papierze dopełniają efektu obrazując treść; przyjemnością jest ich oglądanie.

Czytając o artyście i jego dziełach oraz patrząc na fotografie, na usta ciśnie się wciąż jedno słowo: „Nie-sa-mo-wite!”. Arcydzieła. Książka ta wzmacnia pragnienie odwiedzenia Barcelony. Śmiało może stanowić przewodnik po zwiedzanych obiektach autorstwa Gaudiego.

Antoni Gaudi to geniusz architektury. Jego projekty określane są jako przełomowe. Patrząc na dzieła, które intrygują i zachwycają, odnosi się wrażenie, iż tworzył je człowiek niepospolity. Takie też są jego projekty - niesamowite, piękne, oryginalne, wielobarwne. Znakiem rozpoznawczym Gaudiego są między innymi wielokolorowe płytki szklane i ceramiczne tworzące mozaiki,...