Dalsze losy Jonaha Hexa i jego towarzyszy. W Gotham członkowie przyjezdnego cyrku pod wpływem tajemniczej mikstury dokonują potwornych zbrodni, a bohaterowie muszą powstrzymać dalszy rozlew krwi. Nie wiem czy doktor Jekyll i pan Hyde należeli wcześniej do uniwersum DC, ale ich przedstawienie tutaj jest bardzo stereotypowe – miałem nadzieję, że będzie jakieś emocjonujący konflikt pomiędzy rozsądnym doktorem, a jego mrocznym alter ego, ale niestety tutaj to Hyde gra pierwsze skrzypce i jest to postać, która czyni zło dla samego zła – strasznie nieciekawe – gdzie mu tam do Hyde’a z drugiego tomu Ligi niezwykłych dżentelmenów! Ciekawym zabiegiem przy miksturze było jednak wprowadzenie motywu czarnego diamentu – zastanawiam się czy to nie jest ten sam, którym w czasach współczesnych posługiwał się Eclipso. Jednakże wszelkie refleksje pryskają na widok tego jak doktor Arkham reaguje na miksturę - aż szkoda pisać. Na plus warto jednak wspomnieć, że nareszcie możemy zobaczyć panią Arkham – pozytywne zaskoczenie, zupełnie odbiega to od wizerunku jakiego się spodziewałem. Szkoda też, że w tym tomie prawdopodobnie żegnamy się z postacią Tallulah Black – była to bardzo fajna postać i znacznie podnosiła poziom komiksu. Niestety zupełnie nie wykorzystano znanej z dodatkowej historii z pierwszego tomu postaci Barbary Ghost – pojawia się na chwilę, walczy, ale jej wątek właściwie do niczego nie prowadzi. Oczywiście nie mogę też zapomnieć o jednym zeszycie poświęconym na historię życia Jonaha Hexa – smutna, przejmująca i wypada o wiele lepiej niż reszta komiksu, ale niestety ograniczona liczba stron nie wyszła jej na dobre – wydaje się, że jest za bardzo po łebkach. Rysunkowo jest jak zawsze – czyli słabo, szczególnie boli to jak się porówna jak była rysowana Barbara Ghost w pierwszym tomie, a jak tutaj – trochę ciężko się zorientować, że to Azjatka. W tym tomie to nawet okładka usiłuje zniechęcić do lektury. Ogólną ocenę tomu poprawia znowu historia dodatkowa – tym razem jest to opowieść o Indianinie Tomahawku i o roli jaką on oraz jego ziomkowie odegrali w amerykańskiej walce o niepodległość – zaskakująco odważne jak na głównonurtowy komiks amerykański i rysunki całkiem dobrze pasują do historii. Niestety historia nie jest aż tak dobra, żeby uratować ogólnie przeciętny tom.

Dalsze losy Jonaha Hexa i jego towarzyszy. W Gotham członkowie przyjezdnego cyrku pod wpływem tajemniczej mikstury dokonują potwornych zbrodni, a bohaterowie muszą powstrzymać dalszy rozlew krwi. Nie wiem czy doktor Jekyll i pan Hyde należeli wcześniej do uniwersum DC, ale ich przedstawienie tutaj jest bardzo stereotypowe – miałem nadzieję, że będzie jakieś emocjonujący...