Szczęście. Od mądrości starożytnych po koncepcje współczesne

Trochę ciekawych rzeczy się dowiedziałam, ale po pierwsze technicznie ta książka to jakaś tragedia, autor totalnie nie potrafi w cytowania i bibliografię, a redakcja nie uznała za stosowne tego uporządkować.
Po drugie za dużo niepotrzebnych uszczypliwości w stronę religii, które były zwyczajnie nie na miejscu imo.
I wreszcie po trzecie, oh boi, rzucanie tekstami o tym, że co nas nie zabije, to nas wzmocni i że z każdego traumatycznego doświadczenia możemy wyciągnąć coś dobrego, czegoś się nauczyć, zaraz po rzuceniu przykładem molestowania i gwałtu... No nie. Bardzo duży niesmak.

Trochę ciekawych rzeczy się dowiedziałam, ale po pierwsze technicznie ta książka to jakaś tragedia, autor totalnie nie potrafi w cytowania i bibliografię, a redakcja nie uznała za stosowne tego uporządkować.
Po drugie za dużo niepotrzebnych uszczypliwości w stronę religii, które były zwyczajnie nie na miejscu imo.
I wreszcie po trzecie, oh boi, rzucanie tekstami o tym, że...

Autor, zapoznawszy się ze sztandarowymi dziełami, podejmuje próbę wyzbycia się uprzedzeń wobec różnych doktryn i religii, starając się wyłuskać z nich to, co uważa za najbardziej wartościowe.

Autor, zapoznawszy się ze sztandarowymi dziełami, podejmuje próbę wyzbycia się uprzedzeń wobec różnych doktryn i religii, starając się wyłuskać z nich to, co uważa za najbardziej wartościowe.

Książka, która ludowe mądrostki pokroju "Pieniądze szczęścia nie dają" zderza z krytykującymi je badaniami ankietowymi weryfikującymi ich poprawność.

Wiele z nich, o dziwo, wychodzi z tego zderzenia bez większych uszczerbków. Można się zaskoczyć.

Książka, która ludowe mądrostki pokroju "Pieniądze szczęścia nie dają" zderza z krytykującymi je badaniami ankietowymi weryfikującymi ich poprawność.

Wiele z nich, o dziwo, wychodzi z tego zderzenia bez większych uszczerbków. Można się zaskoczyć.

Czytanie o niczym z wrażeniem, że autor poszedł na łatwiznę, chcąc zdobyć czytelników pisaniem o rzeczach pięknych i wzniosłych, kopiowanych wiele, wiele razy w wielu książkach, dających codzienności słodyczy i przesady, podczas gdy, jak to przyszło na człowieka XXI wieku, takie wartości przelatują obok nich, swoje się wie i wedle swoich potrzeb żyje, i po swojemu szczęście się określa. Człowiek płytki głębokim się nie stanie. Potrzeby nasze wypływają nieustannie na płycizny. Skutek uboczny ewolucji.
W dodatku autor przegrał u mnie. Stwierdził, że moralność powiązana jest z religią.
Ma jednak plusa za chęci szerzenia dobra. Lepiej jednak gdyby takie pisanie zastąpił bardziej konstruktywnymi czynami. Z pisania o tym nic nie ma, a czynami coś można zmienić, poprawić, można czegoś dokonać, co choćby w najmniejszym stopniu wniesie szczęście w życie potrzebującego go człowieka.

Czytanie o niczym z wrażeniem, że autor poszedł na łatwiznę, chcąc zdobyć czytelników pisaniem o rzeczach pięknych i wzniosłych, kopiowanych wiele, wiele razy w wielu książkach, dających codzienności słodyczy i przesady, podczas gdy, jak to przyszło na człowieka XXI wieku, takie wartości przelatują obok nich, swoje się wie i wedle swoich potrzeb żyje, i po swojemu szczęście...

Jonathan Haidt to psycholog społeczny, nie otrzymujemy więc typowego poradnika, lecz pozycję popularnonaukową poruszającą wiele dziedzin życia. Religia, ewolucja grupowa, stosunek do pracy, anatomia układu nerwowego, traumatyczne przeżycia czy codzienne relacje międzyludzkie - poruszone tematy pozwolą na zastanowienie się nad swoim osobistym szczęściem i być może podjęcie kroków w celu poprawy stylu życia.

Narrator audiobooka w języku angielskim ma przyjemny, głęboki głos.

Jonathan Haidt to psycholog społeczny, nie otrzymujemy więc typowego poradnika, lecz pozycję popularnonaukową poruszającą wiele dziedzin życia. Religia, ewolucja grupowa, stosunek do pracy, anatomia układu nerwowego, traumatyczne przeżycia czy codzienne relacje międzyludzkie - poruszone tematy pozwolą na zastanowienie się nad swoim osobistym szczęściem i być może podjęcie...

Badania nad poszukiwanym przez tak wielu "szczęściem".
Autor próbuje dowieść na podstawie najnowszych badań, oraz wielkich myśli filozoficznych, z czego można czerpać szczęście, co przynosi szczęście człowiekowi, jakie w ogóle są rodzaje szczęścia.
Czyli filozofia Wschodu - medytacja, oraz podejście zachodnie, czyli czerpanie szczęścia z posiadania, rozwoju osobistego, itp.
Według Haidta, szczęście można "osiągnąć"(nienajlepsze określenie) poprzez połączenie radości wypływającej z wewnątrz i radości zdobywanej przez bodźce zewnętrzne.
Chociaż moim skromnym zdaniem szczęście zdobywa się głównie dzięki poznawaniu siebie, czyli medytację. Dzięki medytacji można cieszyć się każdą odrobiną chwili, każdym oddechem, ranną pobudką, itp. Szczęście to chwila obecna.
Nawet będąc zamkniętym w więzieniu można być szczęśliwym, ciesząc się, że nadal jest się żywym.
Oczywiście większość ludzi ze mną się nie zgodzi, zresztą potwierdzi to Wam ta książka. Ludzie odnajdują szczęście głównie w posiadaniu i zdobywaniu pozycji w społeczeństwie.
Chociaż nie jestem pewien czy przypadkiem ta kwestia nie jest poruszona głębiej w "Prawym umyśle", tego samego autora.
Czytałem te dwie pozycje rok temu, jedna po drugiej, więc mogłem coś pomylić.

Badania nad poszukiwanym przez tak wielu "szczęściem".
Autor próbuje dowieść na podstawie najnowszych badań, oraz wielkich myśli filozoficznych, z czego można czerpać szczęście, co przynosi szczęście człowiekowi, jakie w ogóle są rodzaje szczęścia.
Czyli filozofia Wschodu - medytacja, oraz podejście zachodnie, czyli czerpanie szczęścia z posiadania, rozwoju osobistego, itp....

Zaskakująco inspirująca treść jak na książkę o tak niepozornym tytule. Autor dokonuje w niej przeglądu najważniejszych koncepcji filozoficznych dotyczących poczucia szczęścia i ocenia ich spójność z najnowszym dorobkiem psychologii ewolucyjnej. Szczególnie wnikliwie opisuje naturę moralności oraz jej wpływ na poczucie szczęścia. Przedstawia kilka autorskich i odważnych idei, łączących w sobie takie skrajności jak buddyzm z chrześcijaństwem, liberalizm z konserwatyzmem. Jednocześnie łącząc tak skrajne żywioły nie popada w obłęd relatywizmu. Większość swoich przemyśleń podpiera biologiczną naturą ludzkiego umysłu. Jedyny minus to kilka błędów redakcyjnych, które niekiedy bezpowrotnie niszczą sens całego akapitu. Jasność myśli i esencjonalność języka można śmiało przyrównać do dzieł Stevena Pinkera i Matta Ridleya.

Zaskakująco inspirująca treść jak na książkę o tak niepozornym tytule. Autor dokonuje w niej przeglądu najważniejszych koncepcji filozoficznych dotyczących poczucia szczęścia i ocenia ich spójność z najnowszym dorobkiem psychologii ewolucyjnej. Szczególnie wnikliwie opisuje naturę moralności oraz jej wpływ na poczucie szczęścia. Przedstawia kilka autorskich i odważnych...