Początkowo kontynuacja "Mrocznego tańca", rozpoczynając się dokładnie w tym samym miejscu, w którym zakończyła się część pierwsza, przypomina rasowy horror. Ruth,dziewczyna -wampir, zapraszana do kolejnych domów przez nic nie podejrzewające ofiary, morduje je, wypija ich krew i pozostawia za sobą zgliszcza. Jednocześnie ocalali Scarabeidzi wraz z Rachaelą próbują odbudować swoje życie w nowym domu. I wtedy pojawia się Malach ze swoją dziwaczną ekipą, a powieść skręca w stronę typowego dark/urban fantasy. Niezłego, trzeba dodać. Mimo to książka ma też sporo wad.
Lee rozszerza świat przedstawiony, dodając do niego nowe elementy i nowe tajemnice, jednak nie tłumacząc wiele. W konsekwencji nadal nie wiadomo, kim są Scarabeidzi. Wypuszczeni ze swojego upiornego domostwa, nieco powszednieją i tracą otaczającą ich aurę niesamowitości, jednak wciąż pozostają zagadkowi. Finał powieści nie przynosi żadnego zadowalającego rozwiązania i może się wydawać nieco banalny. Zabrakło gdzieś tej charakteryzującej poprzedniczkę ciężkiej, ale na pewien sposób urzekającej atmosfery.
Książkę czyta się dobrze, jest w niej więcej akcji niż w poprzedniej, jest również bardziej brutalna. Ze wszystkich trzech części, do tej najlepiej pasuje nazwa cyklu: "Krwawa Opera". Mimo wszystko jednak czytelnicy, oczekujący konkretnych odpowiedzi albo klimatu z pierwszego tomu mogą się poczuć zawiedzeni. Autorka namnaża w "Mrocznych duszach" pytania, na które w kolejnej części cyklu odpowiada albo niewystarczająco, albo wcale.
Moim zdaniem, choć część druga jest jeszcze przyzwoita, Lee powinna była zakończyć opowieść na "Mrocznym tańcu". W tomie drugim widać, że starała się stworzyć podwaliny pod mitologię rodu Scarabeidów, zanadto skupiła się jednak na mniej istotnych wątkach i umknęło jej to, co najważniejsze. Nie wspominając już o tym, że niektóre wątki ocierają się o przesadę -choćby zrobienie ze stryja Camilla szalonego harleyowca czy postać Althene.
Jeżeli jednak ktoś byłby zainteresowany dalszymi losami bohaterów "Mrocznego tańca", może się na tą książkę skusić.

Początkowo kontynuacja "Mrocznego tańca", rozpoczynając się dokładnie w tym samym miejscu, w którym zakończyła się część pierwsza, przypomina rasowy horror. Ruth,dziewczyna -wampir, zapraszana do kolejnych domów przez nic nie podejrzewające ofiary, morduje je, wypija ich krew i pozostawia za sobą zgliszcza. Jednocześnie ocalali Scarabeidzi wraz z Rachaelą próbują odbudować...

Książkę tę przeczytałam już "dawno"- o ile mogę tak powiedzieć o czterech latach wstecz. Wpadła mi w ręce gdy szukałam "czegoś o wampirach, byle nie "Zmierzch"". I cóż... nie wiem czy perełką mogę to nazwać, ale pozycja ta ma swój urok. Nie, nie przeczytałam jej poprzedniczki, więc miałam mały problem z odnalezieniem się w sytuacji. Ale zaledwie drobny. "Mroczne dusze" budzą w nas niejednakowe emocje, powodują u nas zmieszanie i zmuszają do rozważań na temat dobra i zła. Nie znajdziemy tu krystalicznie dobrych i złych postaci, odczujemy jednak sympatię lub wrogość w zależności od sytuacji i postaci. Spróbuj ocenić "małą" Rutch czy "dobrodusznego dziadka harleyowca" Scarabae.
Książkę wręcz połknęłam. Zmusiła mnie do rozmyślań i ukazała ciekawe koncepcje. Jest godna polecenia dla ludzi lubujących dark fantasy, ale ostrzegam przed brakiem humoru i dość sporą ilością irytującego zachowania Ruth i jeszcze jednej blodn idiotki. Ja sama gdy tylko odnajdę "Mroczny taniec" z chęcią będę kontynuować tą podróż (a raczej poznawać jej genezę).
Oceniłam nisko (może za nisko),ale takie odczucie pozostawiła we mnie Lee.

Książkę tę przeczytałam już "dawno"- o ile mogę tak powiedzieć o czterech latach wstecz. Wpadła mi w ręce gdy szukałam "czegoś o wampirach, byle nie "Zmierzch"". I cóż... nie wiem czy perełką mogę to nazwać, ale pozycja ta ma swój urok. Nie, nie przeczytałam jej poprzedniczki, więc miałam mały problem z odnalezieniem się w sytuacji. Ale zaledwie drobny. "Mroczne...

Czytalam tą książkę jak byłam egzaltowaną nastolatką i bardzo mi się podobała. Teraz nie mam odwagi do niej wrocić, bo mam mroczne przeczucie, że bym zmienila opinię.

Czytalam tą książkę jak byłam egzaltowaną nastolatką i bardzo mi się podobała. Teraz nie mam odwagi do niej wrocić, bo mam mroczne przeczucie, że bym zmienila opinię.

O wampirach, nawet na przyzwoitym poziomie:-)

O wampirach, nawet na przyzwoitym poziomie:-)