Dobrze napisane, ciekawe opowiadania, jednak naznaczone piętnem czasów stalinowskich.
Ciekawe, że jeszcze w 1988 roku, polski wydawca podawał fałszywą datę śmierci, rozstrzelanego w 1938 r. autora.

Dobrze napisane, ciekawe opowiadania, jednak naznaczone piętnem czasów stalinowskich.
Ciekawe, że jeszcze w 1988 roku, polski wydawca podawał fałszywą datę śmierci, rozstrzelanego w 1938 r. autora.

"Przeżyło się tak dużo, och, jak dużo się przeżyło!" Książkowi bohaterowie przeżywają dużo i czytelnicy tej książki także dużo mogą przeżyć. Dziesięć opowiadań w niej zawartych o przeżyciach głównie traktuje i mówi, również ta nowela, z której pochodzi powyższy cytat. Przeżycia, odczucia i uczucia to trzy filary, które autora interesują najbardziej, które autor ukazuje nam, czyli czytelnikom. I jest jeszcze człowiek, są ludzie w postaci bohaterów opowiadań, których pisarz odpowiednio, interesująco, czasem tajemniczo ukazał. "O ludziach zawsze można powiedzieć, że są prości - i nigdy nie można powiedzieć, że są prości". To zdanie wyciągnięte, zaczerpnięte z przedostatniego opowiadania dużo mówi o całej książce i można je zastosować jako swoiste motto do całego dzieła. To jakby hasło przewodnie, które w trakcie lektury i po lekturze się narzuca i daje do myślenia, może być powodem przeróżnych rozważań. Ludzie i ich przeżycia w dziesięciu odsłonach, w dziesięciu literackich porcjach, które warto poznać.
Książka zawiera aż dziesięć opowiadań Borysa Pilniaka z tomu "Izbrannyje proizwiedienija". Są to w kolejności: "Czarny Książę" ("Sinieje morie"),"Narodziny człowieka" ("Rożdienije czełowieka"),"Opowiadanie znad Oki" ("Pookskij rasskaz"),"Rok ich życia" ("God ich żyzni"),"Ziemia na rękach" ("Ziemla na rukach"),"Opowiadanie o tym, jak powstają opowiadania" ("Rasskaz o tom, kak sozdajutsia rasskazy"),"Wiatr człowieczy" ("Czełowieczeskij wieter"),"Żuliki", "Grego-tremuntanus", "Wierność" ("Wiernost"). Napisane zostały w pierwszej połowie dwudziestego wieku. Wszystkie zajmujące, niebanalne, bardzo dobrze napisane, udane.
Dziesięć powodów, by książkę wziąć do ręki i ją przeczytać. Książkowe dziesięć w jednym na wysokim poziomie. Dziesięć krótkich opowiadań, które składają się w sumie na ponad dwustustronicową, bardzo dobrą książkę.

"Przeżyło się tak dużo, och, jak dużo się przeżyło!" Książkowi bohaterowie przeżywają dużo i czytelnicy tej książki także dużo mogą przeżyć. Dziesięć opowiadań w niej zawartych o przeżyciach głównie traktuje i mówi, również ta nowela, z której pochodzi powyższy cytat. Przeżycia, odczucia i uczucia to trzy filary, które autora interesują najbardziej, które autor ukazuje nam,...

"Czarny książę" Borysa Pilniaka to zbiór bardzo ciekawych mini opowiadań, a jest ich aż dziesięć, które poza tytułowym zawierają różne historie, których kanwą są ludzkie losy, głównie kobiet. Jest w tych opowiadaniach to co łączy mężczyzn i kobiety. A więc miłość, wierność i zdrada a także odpowiedzialność, ale również jej brak. Są konsekwencje czynów i decyzje z nimi związane. Cała głębia ludzkich uczuć i psychiki.

"Czarny książę" Borysa Pilniaka to zbiór bardzo ciekawych mini opowiadań, a jest ich aż dziesięć, które poza tytułowym zawierają różne historie, których kanwą są ludzkie losy, głównie kobiet. Jest w tych opowiadaniach to co łączy mężczyzn i kobiety. A więc miłość, wierność i zdrada a także odpowiedzialność, ale również jej brak. Są konsekwencje czynów i decyzje z nimi...

"Czarny książę" to zbiór dziesięciu opowiadań pisarza rosyjskiego, którego życie zamknęło się w przedziale czterdziestu siedmiu lat (od 1894 do 1941 roku. Borys Pilniak napisał te opowiadania w latach 1926-28. Jedno jest z lat trzydziestych, jedno przedrewolucyjne z 1916 roku. Co jest ich tematem? W zgodzie z naturą rodzące się i przemijające namiętności ludzkie, pęd do życia, oddawanie się sobie, rodzenie się i umieranie. Stany ludzi, przemiany charakterów i zmienne koleje losu Pilniak pokazuje w obrazach przyrody. Podobnie sugestywnie jak u Iwana Bunina krajobraz ilustruje stan ducha bohatera.


"Czarny książę" opowiada o zatopionym podczas burzy w czas Wojny Krymskiej w 1894 roku okręcie brytyjskim. W 1925 roku zdecydowano się zorganizować ekspedycję, której zadaniem było wydobyć z wody zatopione złoto. Pilniak pisze tę opowieść w pierwszej osobie. W imieniu pisarza, któremu pozwolono być świadkiem tego zmagania się z morzem. Zachwycony opowiada o doświadczeniu nurkowania wśród szczątków rozbitego okrętu.
Akcja opowieści rozgrywa się w Bałakławie na Krymie. Pilniak pisze o tym miejscu: "Nadeszła noc kobiecych chichotów na wybrzeżu i w ogródkach, olbrzymich gwiazd, chóralnych pieśni, gwizdków wartowników, gęstniejących woni i korzennej ciemności - południowa noc." Ale Bałakława w jego opowieści to także to samo miejsce, w którym kiedyś "wymieniano towary europejskie na rosyjskie futra, azjatycki jedwab i korzenie z Hindustanu...Chiny dostarczały tu swoją porcelanę; Indie - diamenty i korzenie; Bengal - opium; Malabar - szafran, drzewo sandałowe; Cejlon - perły i cynamon; Tybet - piżmo." Ale to miejsce było też świadkiem bardziej krwawych wydarzeń, gdy w 1383 roku zostało zdobyte od Genueńczyków przez Turków. Dzięki zdradzie Ormian, których Turcy zdobywszy miasto zaprosili na ucztę. Na zakończenie wyprowadzili ich wąskimi schodami za twierdzę pojedynczo, mordowali i zrzucali w morze. W Czarne Morze nazwane tak przez pomyłkę, od tureckiego słowa "kara", które oznacza zły i czarny. Czarne, Złe Morze, nad którym dziś Turków i Genueńczyków zastąpili Ukraińcy i Rosjanie.

"Narodziny człowieka" to również w pierwszej osobie przedstawiona historia prokurator Marii Antonowej, która przyjeżdża do przejętego przez sowietów na sanatorium szlacheckiego dworu, by tam doczekać się narodzin dziecka. Antonowa zajęta wydawaniem wyroków na ludziach, których czasem szkoda było rozstrzeliwać, zajęta przesłuchaniami nawet w nocy, przegapiła czas, gdy możliwa była kolejna w jej życiu aborcja. Teraz rosnące w niej dziecka nagle pomaga jej odnaleźć poczucie, że w życiu są rzeczy święte. "Moje życie rozpada się na dwie istoty ludzkie. Tak, to właśnie następuje rozpad człowieka na dwa losy. Poczułam się tak jakbym zwyciężała śmierć."
W swej samotności znajduje ona zrozumienie u Iwana Surowcowa, inżyniera, który doświadczył na wojnie samotności zabijania i liczenia się ze swoją śmiercią w każdej chwili.

"Opowiadanie znad Oki" to historia trójkąta małżeństwa rosyjskich Niemców Gotfryda i Leontyny i pewnej młodziutkiej Rosjanki Szury. W historii tej Leontynie przyjdzie wychowywać córki urodzone przez kochankę. Opowieść zaczyna się i kończy słowami "ślady trzech par nart - dziewczynek i starej - wiodły ku Oce".

Opowieść "Rok ich życia" czytałam z ciekawością smakując styl pisarza, który pozwala nam patrzeć na zmysłowe obrazy rozkwitania ku wiosennemu odradzaniu się życia tajgi i pary ludzi.

"Opowiadanie o tym, jak powstają opowiadania" to historia miłości pewnej Rosjanki, która poślubiwszy Japończyka, czuje się zdradzona tym, że historię ich małżeństwa uczynił on tematem swojej powieści. Odwieczny motyw: co tworzywem literatury i czy nie urażamy opisywanego człowieka samym opisem czyniąc z osoby przedmiot.

Nastrój "Grego-tremuntanus" mnie urzekł. To opowieść o dwójce przyjaciół, żyjących z morza, ludziach "surowych, małomównych, powolnych, prostych prostotą morza". Gdy Andrzej poślubi Marię, pod swoją nieobecność liczy na troskę, jaką okaże jej Mikołaj. Jego przyjacielska troska budzi w niej miłość, której nie umniejsza jego odmowa.
Tę opowieść Pilniak pisze jak baśń, moralitet, w którym " życie ludzkie ściele się pasmem narodzin, ślubów i śmierci". Z refrenem słów "Przez ziemię, na której mieszkali, przeszło wiele ludów i nikt nie wiedział, czyja krew pozostała tu, na tym skalistym wybrzeżu, w osadzie, z której mężczyźni odchodzili tylko na morze." Pilniak pokazuje przemijanie, dzięki któremu bohaterowie jawią nam się z czasem jako mężczyźni, którzy "obaj utyli. Poruszają się wolniej, bardziej majestatycznie". Najbardziej niezwykły jest w tej historii dar zakochanej kobiety, który tak dalece wychodzi naprzeciw potrzebom odrzucającego jej miłość mężczyzny, że każe mu zwątpić w to, co się rzeczywiście zdarzyło lub nie zdarzyło między nimi.


Drugie z opowiadań, które zrobiło na mnie wrażenie, to " Wiatr człowieczy" - historia człowieka, który zniszczył swoje życie dwukrotnie nie przebaczając: żonie, która go zdradziła i synowi, owocowi tej zdrady przekonanemu o jego ojcostwie.

"Żuliki" zaciekawiają obrazem złudzenia, na jakie narażeni jesteśmy w ocenie tego, co widzimy. To opowieść o samotnej, porzuconej kobiecie, która bilansuje swoją klęskę jadąc do miasta na rozwód. Po drodze czuje zazdrość na widok czyjegoś szczęścia rodzinnego, które okazuje się złudzeniem.

"Wierność" to historia miłości dwudziestolatka, który w czas przygotowań do rewolucji, w konspiracyjnych warunkach spotyka dziewczynę. Jej obecność przemienia jego świat. Nie rozmawiają ze sobą, widzą się zaledwie kilka godzin, a jednak bohater doświadcza tych chwil z taką mocą, że ich ponowne spotkanie po 20 latach ustabilizowanemu w rodzinie i karierze mężczyźnie przywraca świeżość doznań dwudziestolatka. To opowiadanie postawiło przede mną pytanie: wobec kogo wierność, wierność sercu, które zadrżało 20 lat temu, czy wyborom ostatnich dwudziestu lat?

"Ziemia na rękach" to kolejna opowieść o parze, w której po latach szczęśliwego życia pojawia się ten trzeci, znaczący w przeszłości. I znów pytanie w imię czego wybór.

"Czarny książę" to zbiór dziesięciu opowiadań pisarza rosyjskiego, którego życie zamknęło się w przedziale czterdziestu siedmiu lat (od 1894 do 1941 roku. Borys Pilniak napisał te opowiadania w latach 1926-28. Jedno jest z lat trzydziestych, jedno przedrewolucyjne z 1916 roku. Co jest ich tematem? W zgodzie z naturą rodzące się i przemijające namiętności ludzkie, pęd do...

Zbiór ciekawych opowiadań. Chociaż książka została napisana lata temu to spokojnie znajduje odzwierciedlenie w dzisiejszych czasach.

Zbiór ciekawych opowiadań. Chociaż książka została napisana lata temu to spokojnie znajduje odzwierciedlenie w dzisiejszych czasach.