O Warszawie i o powstaniu napisano tysiące książek. Kazimierz Brandys ani w Warszawie się nie wychował, ani nie przeżył w niej dłużej niż 5 lat swojego życia. Zapowiada już na samym początku, że zdaje sobie sprawę z tego, że nie jest to ani miasto jego dzieciństwa, nie jest to też miasto jego rodziców, ale te 5 lat to sprawa wszystkich, którzy przez ten czas czuli na plecach zagrożenie tej samej śmierci.
I choć wiele opinii o tej książce, a raczej o autorze, określa ich jako komunistyczne i propagandowe, pozbawione współczucia i empatii do ludzi, którzy starali się zachować resztki godności miasta, to myślę że warto się w nią zagłębić i dać jej szansę.
Warto zaznaczyć, że autor, dzięki bogato rozbudowanym opisom przekazuje bardzo dokładny obraz wydarzeń a przede wszystkim emocji mieszkańców z nimi związanych, pozwala pracować wyobraźni, poczuć namiastkę tego ogromnego żalu i strachu, który im towarzyszył.
Brandys nie uczestniczył w walkach i jasno daje do zrozumienia jakie jest jego stanowisko wobec wybuchu powstania. Otwarcie pisze o bezsensowności każdej śmierci, każdej ofiary, męczeństwa kamienic i płaczu głodnych dzieci. Książka została wydana po raz pierwszy w 1946r. nie ma się więc co dziwić negatywnym emocjom, które wtedy towarzyszyły pewnie każdemu kto nawet pośrednio uczestniczył w tym piekle. Moim zdaniem dziś nie jest to temat do dyskusji, choćby z szacunku do każdej z ofiar, która poległa na ulicach miasta walcząc o cień nadziei na lepsze jutro.

O Warszawie i o powstaniu napisano tysiące książek. Kazimierz Brandys ani w Warszawie się nie wychował, ani nie przeżył w niej dłużej niż 5 lat swojego życia. Zapowiada już na samym początku, że zdaje sobie sprawę z tego, że nie jest to ani miasto jego dzieciństwa, nie jest to też miasto jego rodziców, ale te 5 lat to sprawa wszystkich, którzy przez ten czas czuli na...

Dosyć długo książkę dobrze się czyta, widać pazur autora, ale w pewnym momencie zaczyna w nas ciskać komunistyczne frazesy i ze szczerej, przejmującej opowieści robi się dziwaczna propagandowa rzecz. Ale to dzisiejsza perspektywa. Jakbym żył w tamtych czasach to by mnie porwało do tańca, dzisiaj czytam Kazika z ciekawości, bo ani w szkole i na maturze, ani w domach znajomych, tylko na wyprzedaży gdzieś na dolnej półce. Dobra literatura, płynnie napisana. Warto, jeśli nie macie nic innego do czytania, może nawet zachęci do innych rzeczy, np. "Matki królów". Ale jeśli macie coś smakowitego to proponuję odpuścić. Sorry Kazik.

Dosyć długo książkę dobrze się czyta, widać pazur autora, ale w pewnym momencie zaczyna w nas ciskać komunistyczne frazesy i ze szczerej, przejmującej opowieści robi się dziwaczna propagandowa rzecz. Ale to dzisiejsza perspektywa. Jakbym żył w tamtych czasach to by mnie porwało do tańca, dzisiaj czytam Kazika z ciekawości, bo ani w szkole i na maturze, ani w domach...

Smutna i prawdziwa historia, pewno jedna z tysiąca. Ale po przeczytaniu książki moje stanowisko, że powstanie warszawskie było niepotrzebne,że szkoda ludzi i miasta, uległo radykalnej zmianie. Widząc oczami bohatera, który nawet w nim nie uczestniczył, na miejscu tych ludzi zrobił bym tak samo. Wszystkie moje argumenty legły w gruzie tak jak i to miasto.

Smutna i prawdziwa historia, pewno jedna z tysiąca. Ale po przeczytaniu książki moje stanowisko, że powstanie warszawskie było niepotrzebne,że szkoda ludzi i miasta, uległo radykalnej zmianie. Widząc oczami bohatera, który nawet w nim nie uczestniczył, na miejscu tych ludzi zrobił bym tak samo. Wszystkie moje argumenty legły w gruzie tak jak i to miasto.

nudna , najgorzej napisana książka o tych ciężkich czasach z jaką miałem doczynienia.

nudna , najgorzej napisana książka o tych ciężkich czasach z jaką miałem doczynienia.

Książka pokazuje codzienność okupacji niemieckiej. Widziane od strony "cywila", dzięki temu nie ma patosu na temat powstania.

Książka pokazuje codzienność okupacji niemieckiej. Widziane od strony "cywila", dzięki temu nie ma patosu na temat powstania.

Obecnie trochę zapomniana książka. Literacki obraz Warszawy lat 1939-1945 z perspektywy Autora.

Obecnie trochę zapomniana książka. Literacki obraz Warszawy lat 1939-1945 z perspektywy Autora.

Opowieść o Warszawie lat okupacji. Ważna i oddająca hold mieście, które się nie poddało. Ważne z perspektywy przeciętnego mieszkańca napisane ,,brandysowskim" pięknym literackim językiem. Warto

Opowieść o Warszawie lat okupacji. Ważna i oddająca hold mieście, które się nie poddało. Ważne z perspektywy przeciętnego mieszkańca napisane ,,brandysowskim" pięknym literackim językiem. Warto