Jest to powieść w stylu socrealistycznym, ale nie nachalnym. Jest o współzawodnictwie, o dążeniu do bycia najlepszym, ale akurat te metody stosuje się cały czas np. w harcerstwie, bo po prostu się sprawdzają. Czasami się dłuży, ale później nadrabia wspaniałymi opisami lotu szybowcem. Na uwagę zasługują także opisy fizyki takiego lotu i zasad, na jakich "działa" szybowiec. Umiejętnie wplecione w fabułę nie odstraszają, a wręcz przeciwnie. Można przeczytać, a swoją drogą ciekaw jestem jak zareagowałaby na tę pozycję dzisiejsza młodzież :)
EDIT: Czytam tę książkę drugi raz i ciągle dowiaduję się nowych rzeczy o szybownictwie. Brakuje dziś podobnych powieści: czystej przygody, połączonej z daną dyscypliną sportu, czy też ciekawym zawodem (inne powieści tego autora, seria "Pan Samochodzik", czy książki Bahdaja o przewodnikach górskich).

Jest to powieść w stylu socrealistycznym, ale nie nachalnym. Jest o współzawodnictwie, o dążeniu do bycia najlepszym, ale akurat te metody stosuje się cały czas np. w harcerstwie, bo po prostu się sprawdzają. Czasami się dłuży, ale później nadrabia wspaniałymi opisami lotu szybowcem. Na uwagę zasługują także opisy fizyki takiego lotu i zasad, na jakich "działa"...

W porównaniu do kilku opinii przeczytanych wcześniej książka zaskoczyła mnie pozytywnie. Jest to pozycja lekka i przyjemna. Jedynie szczegółowe i długie opisy lotów szybowcem mogą czasami zmęczyć. Ale z drugiej strony zwiększymy swoją wiedzę na temat techniki latania szybowcem. A w ostateczności nabrałem chęci na latanie szybowcem.
W książce jest kilka wątków - sportowy, miłosny, zawodowy. Autor często akcentuje socjalistyczne realia tamtych czasów.

W porównaniu do kilku opinii przeczytanych wcześniej książka zaskoczyła mnie pozytywnie. Jest to pozycja lekka i przyjemna. Jedynie szczegółowe i długie opisy lotów szybowcem mogą czasami zmęczyć. Ale z drugiej strony zwiększymy swoją wiedzę na temat techniki latania szybowcem. A w ostateczności nabrałem chęci na latanie szybowcem.
W książce jest kilka wątków - sportowy,...

Dla miłośników szybownictwa pozycja niemal obowiązkowa. Wiernie oddany klimat, pisane ze znawstwem tematu – w końcu autor sam był pilotem-instruktorem. Ale czegoś w tej powieści brakuje. Sam nie wiem czego. Jest i wątek miłosny, jest żywa akcja, są nawet elementy humorystyczne (np. „skręt”),żywcem zapewne wzięte z lotniskowej rzeczywistości. A jednak powieść nie wciąga tak jak powinna. Mimo to, przeczytanie jej nie jest wielkim wysiłkiem, bo Janusz Meissner umiał pisać i nigdy czytelnika nie znudził.

Dla miłośników szybownictwa pozycja niemal obowiązkowa. Wiernie oddany klimat, pisane ze znawstwem tematu – w końcu autor sam był pilotem-instruktorem. Ale czegoś w tej powieści brakuje. Sam nie wiem czego. Jest i wątek miłosny, jest żywa akcja, są nawet elementy humorystyczne (np. „skręt”),żywcem zapewne wzięte z lotniskowej rzeczywistości. A jednak powieść nie wciąga tak...

Nie dałem rady - po prostu nie dałem rady! Nudna i infantylna. Niby o szybownictwie ale napisana jakoś tak nie tak... brak zgodności treści z formą i pomysłem... I choć uwielbiam szybownictwo to ta książka nie przekonałaby mnie do tej pasji...

Nie dałem rady - po prostu nie dałem rady! Nudna i infantylna. Niby o szybownictwie ale napisana jakoś tak nie tak... brak zgodności treści z formą i pomysłem... I choć uwielbiam szybownictwo to ta książka nie przekonałaby mnie do tej pasji...

Unosi

Unosi