A mi się, paradoksalnie, bardzo podobała ta niegruba książka, miks gatunków. Niektóre żarty trąciły mi stylem Chmielewskiej.

A mi się, paradoksalnie, bardzo podobała ta niegruba książka, miks gatunków. Niektóre żarty trąciły mi stylem Chmielewskiej.

Trochę początkowo nudne jak przysłowiowe flaki z olejem, pod koniec się rozkręca, ale ogólnie nie jest zbyt ciekawa ta książka

Trochę początkowo nudne jak przysłowiowe flaki z olejem, pod koniec się rozkręca, ale ogólnie nie jest zbyt ciekawa ta książka

Gniot okrutny.
Przez sześć rozdziałów główna bohaterka 'wypróżnia się' na temat swojego męża, małżeństwa, dzieciństwa, najbliższej przyjaciółki, a przede wszystkim na temat swoich lęków, strachów, obaw i fobii.
Kolejny rozdział - to charakterystyka ludzi, z którymi spędza wakacje nad Wigrami. A jest ich - czyli współtowarzyszy - co najmniej połowa książki telefonicznej.
W rozdziale następnym coś zaczyna się dziać: mąż głównej bohaterki podczas wycieczki kajakiem dostaje jakiegoś ataku i trzeba go odstawić na brzeg. Myślałem, że wreszcie coś zaczęło się dziać. Nic z tego: 3/4 rozdziału - to litania kolejnych obaw i fobii: że się zderzą z żaglówką, że się kajak przewróci, że się utopią i takie tam... Słowem: cała para w gwizdek.
W następnym rozdziale pojawia się wreszcie trup. Myślę: no coś się dzieje. Ale gdzie tam!
Rozdział 11 - to rozmowa z oficerem milicji. Jak na kozetce u psychoanalityka. Znów opowieść o strachach, fobiach i lękach.
W 12 rozdziale - nudny jak flaki z olejem opis obiadu w gronie tym samym, co na wakacjach nad Wigrami. A tu już 85 strona ze 145! Gdybym czytał papierową książkę a nie czytnik, to całość efektownym łukiem poszybowałaby w kąt pokoju. Kobo było mi jednak szkoda...
Książki nie doczytałem. Jest dla mnie równie nudna i niestrawna, jak 'Diabeł ubiera się u Prady'.
Najgorsze, że nadal nie wiem, jaki to gatunek literacki: kryminał? romans? książka psychologiczna?
Jedna gwiazdka - a i to tylko dlatego, że przez moment książka mnie wciągnęła przygodą na Wigrach.

Gniot okrutny.
Przez sześć rozdziałów główna bohaterka 'wypróżnia się' na temat swojego męża, małżeństwa, dzieciństwa, najbliższej przyjaciółki, a przede wszystkim na temat swoich lęków, strachów, obaw i fobii.
Kolejny rozdział - to charakterystyka ludzi, z którymi spędza wakacje nad Wigrami. A jest ich - czyli współtowarzyszy - co najmniej połowa książki telefonicznej.
W...

Bardzo długi wstęp. Opisy mało znaczące. Przynajmniej tak mi się wydawało na początku. Później wszystko łączy się w jedną całość, ale żeby dojść do tego momentu musiałam się zmusić. Książka na szczęście krótka i szybko się czyta, niemniej mam wrażenie że mogłabym zacząć czytać od mniej więcej 90 strony i też bym się w tym wszystkim połapała.

Bardzo długi wstęp. Opisy mało znaczące. Przynajmniej tak mi się wydawało na początku. Później wszystko łączy się w jedną całość, ale żeby dojść do tego momentu musiałam się zmusić. Książka na szczęście krótka i szybko się czyta, niemniej mam wrażenie że mogłabym zacząć czytać od mniej więcej 90 strony i też bym się w tym wszystkim połapała.